Stanisław Horno-Popławski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m edycja
Czeleng (dyskusja | edycje)
m uzupełnienie do okresu miedzywojennego
Linia 18:
'''Stanisław Horno-Popławski''' (ur. [[14 lipca]] [[1902]] w [[Kutaisi]], zm. [[6 lipca]] [[1997]] w [[Sopot|Sopocie]]) – [[Polacy|polski]] [[rzeźba|rzeźbiarz]] i [[malarstwo|malarz]], [[pedagog]].
 
== Życiory Syn Józefa i Zofii Hornowskich. Ukonczył szkołę średnią w Moskwie. Studiował rzeźbę w warszawskiej [[Szkoła Sztuk Pięknych w Warszawie|Szkole Sztuk Pięknych]] u prof. [[Tadeusz Breyer|Tadeusza Breyera]]. W latach 1932–1939 prowadził zajęcia z rzeźbiarstwa na Wydziale Sztuk Pięknych [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytetu Stefana Batorego]] w [[Wilno|Wilnie]]. Kierownik zakładu rzeźby wydziału sztuk pięknych U.S.B. Członek zarządu wileńskiego stowarzyszenia artystów-plastyków. W 1929 nagrodzony w dorocznym konkursie "Rzeźba" za popiersie gen. H. Dąbrowskiego. W 1931 r. druga nagroda na konkursie I.P.S. za rzeźbę sportową i trzecia nagroda na konkursie na pomnik gen. J.Sowińskiego w Warszawie. W 1933 wykonał cztery rzeźby do ołtarza głównego w kościele potrynitarskim w Wilnie oraz posąg Chrystusa do ołtarza głównego kościoła w Rudziszkach. W 1934 wykonał tablice pamiątkowe na dziedzińcu U.S.B. oraz wspólnie z T. Godziszewskim fontannę na dziedzińcu pałacu reprezentacyjnego w Wilnie. W tymże roku dyrekcja zbiorów państwowych zakupiła jego rzeźbę jego dłuta z salonu I.P.S. W 1935 r. nagrodzony w salonie zimowym I.P.S. za rzeźbę "Akt" oraz nagrodzony z fundacji im. marszałka J. Piłsudskiego za rzeźbę "Głowa". ==
== Życiorys ==
Studiował rzeźbę w warszawskiej [[Szkoła Sztuk Pięknych w Warszawie|Szkole Sztuk Pięknych]] u prof. [[Tadeusz Breyer|Tadeusza Breyera]]. W latach 1932–1939 prowadził zajęcia z rzeźbiarstwa na Wydziale Sztuk Pięknych [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytetu Stefana Batorego]] w [[Wilno|Wilnie]].
 
W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] znalazł się w [[Oflag II C Woldenberg|Oflagu II C Woldenberg]]. Po wojnie zamieszkał w [[Białystok|Białymstoku]], gdzie został profesorem [[Szkoła Sztuk Pięknych w Białymstoku|Szkoły Sztuk Pięknych]], następnie w latach 1946–1949 wykładowcą na Wydziale Sztuk Pięknych [[Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu|Uniwersytetu Mikołaja Kopernika]] w [[Toruń|Toruniu]] (w 1996 otrzymał tytuł doktora ''honoris causa'' tej uczelni)<ref>{{cytuj stronę |url= http://www.umk.pl/uczelnia/dhc/ |tytuł=Doktorzy honoris causa UMK |opublikowany=umk.pl |data= |data dostępu=25 lutego 2011}}</ref>, w latach 1946–1970 oraz w [[Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku|Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych]] w [[Gdańsk]]u (gdzie w latach 1949–1950 i 1956–1960 był [[Dziekan (szkoła wyższa)|dziekanem]] Wydziału Rzeźby).
 
Linia 40 ⟶ 38:
* ''Stanisław Horno-Popławski. Droga sztuki – sztuka drogi. W setną rocznicę urodzin artysty'', red. Jerzy Malinowski, oprac. Dorota Grubba, kat. wyst. Państwowa Galeria Sztuki, Sopot 2003
* Ewa Toniak, ''Olbrzymki. Kobiety i socrealizm'', wyd. Korporacja Ha!art, Kraków 2008
* Stanisław Łoza "Czy wiesz kto to jest?" Warszawa 1938 s.589 .
 
== Linki zewnętrzne ==