Kalifowie prawowierni: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
szablon, int. a to wszystko bez paska narzędzi, autokorekty, VE :/ |
m drobne merytoryczne |
||
Linia 1:
{{islam}}
{{dopracować|więcej przypisów=2016-08}}
'''Kalifowie prawowierni''' (albo '''Kalifowie sprawiedliwi''', '''Kalifowie słusznie prowadzeni''', [[Język arabski|arab.]] الخلفاء الراشدون, ''al-Chulafa ar-Raszidun'') – w islamie [[sunnizm|sunnickim]], określenie dotyczące czterech pierwszych [[kalif]]ów panujących w latach 632–661: [[Abu Bakr]]a, [[Umar ibn al-Chattab|Umara]], [[Usman ibn Affan|Usmana]] i [[Ali ibn Abi Talib|Alego]]. Jest ono nieprzetłumaczalne na język polski i ma wyrażać ich szczególną bogobojność, oddanie sprawie islamu oraz fakt, że byli obierani przez społeczność muzułmańską.
Nie znaczy to, że postacie tych kalifów nie są przedmiotem kontrowersji wśród muzułmanów. Abu Bakr i Umar zostali uznani przez [[Sunnizm|sunnitów]] za władców idealnych, jednak większość [[Szyizm|szyitów]] podchodzi do nich z rezerwą, ponieważ uważa, że objęli oni [[kalifat]] od początku należny Alemu z racji jego pokrewieństwa z [[Mahomet|Prorokiem]]. W przypadkach skrajnych, np. w [[Safawidzi|safawidzkiej]] [[Historia Iranu|Persji]], przeklinanie trzech pierwszych kalifów uchodziło za swoiste szyickie wyznanie wiary.
| |||