Edward Seaga: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
inwazja na grenade |
||
Linia 22:
Urodził się w [[Stany Zjednoczone|USA]], w rodzinie jamajskiej o korzeniach szkockich i libańskich. W 1952 ukończył socjologię na [[Uniwersytet Harvarda|Harvardzie]]. W [[lata 50. XX wieku|latach 50.]] zrezygnował z obywatelstwa amerykańskiego i osiadł na Jamajce, gdzie zajmował się pracą naukową; badał ślady dawnych kultur afrykańskich na Jamajce, poświęcił tej problematyce kilka książek. Rozpoczął także aktywność polityczną w szeregach Jamajskiej Partii Pracy (''Jamaica Labour Party'' – JLP). W 1959 po raz pierwszy zasiadł w parlamencie; w pierwszym rządzie niepodległej Jamajki został ministrem ds. rozwoju i opieki społecznej (1962). W 1967 przeszedł na stanowisko ministra finansów i planowania, przeprowadził reformy podatkowe oraz powołał nowe instytucje rządowe zajmujące się finansami. Od 1972 pracował w międzynarodowych instytucjach finansowych ([[MBOR]], [[Międzynarodowy Fundusz Walutowy|MFW]]).
W 1974 stanął na czele JLP. Jako lider partii reprezentował poglądy prawicowe, był rzecznikiem współpracy z USA. Podkreślał także niepodległość Jamajki jako szczególną wartość w kolejnych kampaniach; odniósł zdecydowane zwycięstwo w wyborach parlamentarnych w październiku 1980 i 1 listopada 1980 został zaprzysiężony na premiera, zastępując [[Michael Manley|Michaela Manleya]]; we własnym gabinecie objął dodatkowo kierownictwo resortów finansów i planowania oraz energetyki, bogactw naturalnych i górnictwa. Jako szef rządu wprowadził w życie idee zbliżenia z USA, był jednym z pierwszych polityków przyjętych przez [[Ronald Reagan|Ronalda Reagana]] po jego zwycięstwie w wyborach prezydenckich. Oskarżył [[Kuba|Kubę]] o udzielanie azylu przestępcom jamajskim i pod tym pretekstem zerwał stosunki dyplomatyczne. Poparł amerykańską [[inwazja na Grenadę|interwencję]] na [[Grenada|Grenadzie]] jesienią 1983, czym naraził się opozycji; cieszył się jednak dużą popularnością, co wykorzystał rozpisując przedterminowe wybory parlamentarne (15 grudnia 1983), które JLP wygrała zdecydowanie wobec bojkotu opozycji.
Wkrótce jego popularność zaczęła słabnąć. Nie następował zapowiadany wzrost gospodarczy; oszczędnościowa polityka gospodarcza doprowadziła do protestów związków zawodowych, wreszcie zamieszek w 1987 i 1988. Brak oczekiwanej reakcji ze strony rządu po przejściu huraganu Gilbert we wrześniu 1988 ostatecznie zadecydował o porażce JLP w wyborach 9 lutego 1989. Władzę odzyskała [[Ludowa Partia Narodowa]], a jej przywódca Manley ponownie objął funkcję premiera.
| |||