Portret doktora Gacheta: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
CiaPan (dyskusja | edycje)
m powtórzony parametr szablonu
m drobne redakcyjne
Linia 30:
W 1872 w Auvers-sur-Oise osiedlił się doktor [[Paul Gachet]], lekarz, specjalista od chorób serca, miłośnik malarstwa i przyjaciel wielu malarzy-impresjonistów. Jako lekarz zajmował się również zaburzeniami psychicznymi (napisał rozprawę nt. [[melancholia|melancholii]]){{odn|Torterolo|1996|s=124}}.
 
Do zawarcia znajomości doktora Gacheta z van Goghiem doszło dzięki Pissarrowi, gdy ten dowiedział się na jesieni 1888, że Theo van Gogh poszukuje pod Paryżem lekarza i odpowiedniego mieszkania dla brata Vincenta, który przebywał w szpitalu w Saint-Remy po ataku szału, jaki miał w Arles (odciął sobie wówczas ucho). Van Gogh przyjechał do Auvers 20 maja 1890 i nawiązał kontakt z lekarzem. Doktor Gachet, specjalista chorób serca (wskazuje na to symbolicznie umieszczony na portrecie kwiat [[naparstnica|naparstnicy]]{{odn|Torterolo|1996|s=125}}<, z której wytwarza się lek na choroby serca) sprawował nie tylko opiekę medyczną nad van Goghiem, gdy ten przebywał w Auvers-sur-Oise, ale został również jego bliskim przyjacielem. Już 25 maja (według świadectwa syna Gacheta) van Gogh namalował pierwszy portret lekarza, kilka dni później sporządził jego portret w akwaforcie, a potem drugi olejny portret. Gachet oprócz opieki medycznej pomógł też van Goghowi znaleźć w Auvers-sur-Oise mieszkanie.
 
Ponieważ Gachet sam był malarzem, zrodziły się w związku z tym podejrzenia, że II wersja portretu wyszła spod jego pędzla, wiadomo bowiem, że doktor malował kopie obrazów impresjonistów, m.in. van Gogha, Cézanne'a, Renoira i Moneta.
Linia 53:
 
== Dzieje obrazu ==
Obraz nabył w latach 1890-1891 Theo van Gogh. Po jego śmierci 25 stycznia 1891 do 1897 obraz nadal znajdował się w rodzinie. W 1897 wdowa po Theo van Goghu, Johanna van Gogh Bonger sprzedała obraz za 300 franków prywatnemu kolekcjonerowi w Kopenhadze. W 1904 obraz znalazł się w posiadaniu niemieckiego [[marszand]]a [[Paul Cassirer|Paula Cassirera]]. W 1911 obraz zakupiła miejska galeria Städel z [[Frankfurt nad Menem|Frankfurtu nad Menem]]. Znajdował się on w jej zbiorach do 1933, kiedy został ukryty w obawie przed nazistami. W 1937 Ministerstwo Propagandy Rzeszy ([[język niemiecki|niem.]] Reichsministerium für Volksaufklärung und Propaganda) odkryło obraz i w ramach walki ze [[sztuka wynaturzona|sztuką zdegenerowaną]] skonfiskowało go i pospiesznie sprzedało pewnemu marchandowimarszandowi w [[Amsterdam]]ie. Ten z kolei sprzedał obraz kolekcjonerowi Siegfriedowi Kramarsky’emu, który zabrał dzieło ze sobą do Nowego Jorku. Tam było ono często wypożyczane [[Metropolitan Museum of Art|Nowojorskiemu Muzeum Metropolitalnemu]].
 
15 maja 1990 rodzina Kramarsky'ego wystawiła obraz na sprzedaż w nowojorskim oddziale domu aukcyjnego [[Christie's]]. Tam zainteresował się nim japoński kolekcjoner Ryoei Saito i zakupił go płacąc 82,5 mln dolarów, co było wówczas światowym rekordem w handlu dziełami sztuki. Saito wkrótce wywołał skandal ogłaszając, iż chciałby, aby po jego śmierci obraz spalono. Zmarł on w 1996 i od tamtej chwili dalsze losy obrazu nie są znane<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.annaboch.com/dr-gachet.htm |tytuł= Portrait of Dr Gachet |autor= Anna Boch.com |język=en|data dostępu=2011-01-15}}</ref>.