Rząd Narodowy (powstanie listopadowe): Różnice pomiędzy wersjami

Wobec radykalnych wystąpień ludności [[Warszawa|Warszawy]] 15 sierpnia i groźby dokonania zamachu stanu, rząd Czartoryskiego złożył na posiedzeniu Sejmu 17 sierpnia dymisję. Tego samego dnia Sejm powołał na prezesa Rządu Narodowego gen. Jana Krukowieckiego, który stanął na jego czele jako prezes w Radzie Ministrów. Wzmocniono jego prerogatywy, posiadał odtąd głos stanowczy i sam mógł powoływać wodza naczelnego, swojego zastępcę i ministrów. Po kapitulacji Warszawy 7 września nowym prezesem rządu został [[Bonawentura Niemojowski]]. Władze powstańcze przeniosły się do [[Płock]]a, gdzie 23 września Sejm przyjął dymisję Niemojowskiego na ostatniej swojej sesji. Już jednak 24 września, wobec odmowy gen. [[Jan Nepomucen Umiński|Jana Nepomucen Umińskiego]], który nie chciał przyjąć stanowiska wodza naczelnego połączonego z pełnią władzy cywilnej, Niemojowski ponownie został prezesem rządu. 26 września w [[Rypin]]ie, opuszczający granice kraju rząd wydał odezwę, w której oświadczył, że ''rząd narodowy dłużej z godnością urzędować nie może''. Odtąd cała władza cywilna spoczywała w rękach wodza naczelnego gen. [[Maciej Rybiński (generał)|Macieja Rybińskiego]].

 

 

[[Kategoria:Powstanie listopadowe]]