Krasimir Borisow: Różnice pomiędzy wersjami

Dużą część kariery trenerskiej przepracował w charakterze asystenta pierwszego trenera. Najdłużej związany był z [[Reprezentacja Bułgarii w piłce nożnej|reprezentacją Bułgarii]]. Zaczynał jako asystent [[Iwan Wucow|Iwana Wucowa]] (1989-1991), a w okresie, w którym ten był zdyskwalifikowany przez [[UEFA]] i nie mógł prowadzić kadry z ławki szkoleniowej, Borisow formalnie zastępował go; prowadził zespół w trzech spotkaniach w [[1991]] roku: ze [[Reprezentacja Szkocji w piłce nożnej mężczyzn|Szkocją]] (1:1) i [[Reprezentacja Szwajcarii w piłce nożnej|Szwajcarią]] (2:3) w eliminacjach do [[Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1992|Euro 1992]] oraz towarzyskim meczu z [[Reprezentacja Danii w piłce nożnej|Danią]] (1:1)<ref>Komisja dyscyplinarna UEFA zdyskwalifikowała na trzy lata Wucowa po tym, jak w spotkaniu eliminacji do [[Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1992|Euro 1992]] ze [[Reprezentacja Szkocji w piłce nożnej mężczyzn|Szkocją]] (1:1), [[14 listopada]] [[1990]], zachowywał się agresywnie wobec sędziego. Od tego czasu - w trzech meczach - zespół formalnie prowadził Borisow. Zob. ''Encyklopedia piłkarska FUJI. World Cup USA 1994'', tom. 10, s. 56.</ref>. Po zwolnieniu Wucowa w maju [[1991]] jako selekcjoner tymczasowy zanotował porażkę z [[Reprezentacja Brazylii w piłce nożnej mężczyzn|Brazylią]] (0:3) i zwycięstwo nad [[Reprezentacja San Marino w piłce nożnej|San Marino]] (3:0).