Krasimir Borisow: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Robot wspomógł poprawę ujednoznacznienia Reprezentacja Danii w piłce nożnej – zmieniono link(i) do Reprezentacja Danii w piłce nożnej mężczyzn |
m Robot wspomógł poprawę ujednoznacznienia Reprezentacja Bułgarii w piłce nożnej – zmieniono link(i) do Reprezentacja Bułgarii w piłce nożnej mężczyzn |
||
Linia 28:
Jest wychowankiem [[Lokomotiw Sofia|Lokomotiwu Sofia]], w którego seniorskiej drużynie grał przez cztery sezony. W wieku dwudziestu trzech lat przeniósł się do znacznie bardziej utytułowanego [[Lewski Sofia|Lewskiego Sofia]], gdzie występował przez kolejną dekadę. W tym czasie klub zdobył trzy tytuły mistrza kraju, tyle samo razy wygrywał gry o [[Puchar Bułgarii w piłce nożnej|Puchar Bułgarii]], a także zanotował znaczące osiągnięcia międzynarodowe. Dwukrotnie docierał do ćwierćfinałów rozgrywek o [[Europa|europejskie]] puchary: [[Puchar UEFA 1975/1976]] oraz [[Puchar Zdobywców Pucharów 1976/1977]]. Borisow występował w drugiej linii, a jego klubowymi partnerami byli m.in. [[Wojn Wojnow]], [[Kirył Iwkow]], [[Stefan Aładżow]] i [[Paweł Panow]].
Wysoka forma sprawiła, że w [[1973]] roku został po raz pierwszy powołany do [[Reprezentacja Bułgarii w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacji Bułgarii]]. Rok później znalazł się w kadrze na [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1974|Mundial 1974]], jednak na boiskach [[Niemcy Zachodnie|RFN]] zagrał tylko w jednym spotkaniu; w ostatniej grze grupowej z [[Reprezentacja Holandii w piłce nożnej|Holandią]] (1:4) w '55 minucie zastąpił na boisku [[Paweł Panow|Pawła Panowa]]. W pozostałych spotkaniach podopieczni [[Christo Mładenow]]a zanotowali dwa remisy (ze [[Reprezentacja Szwecji w piłce nożnej mężczyzn|Szwecją]] i [[Reprezentacja Urugwaju w piłce nożnej mężczyzn|Urugwajem]]), co sprawiło, że ostatecznie zajęli dopiero trzecie miejsce w swojej grupie.
Ostatni raz w kadrze Borisow wystąpił w [[1979]] roku. Pięć lat później w barwach [[Omonia Nikozja|Omonii Nikozja]] zakończył piłkarską karierę. Stało się to niedługo po tym, jak z Omonią wywalczył mistrzostwo [[Cypr]]u.
Linia 37:
== Kariera szkoleniowa ==
Dużą część kariery trenerskiej przepracował w charakterze asystenta pierwszego trenera. Najdłużej związany był z [[Reprezentacja Bułgarii w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacją Bułgarii]]. Zaczynał jako asystent [[Iwan Wucow|Iwana Wucowa]] (1989-1991), a w okresie, w którym ten był zdyskwalifikowany przez [[UEFA]] i nie mógł prowadzić kadry z ławki szkoleniowej, Borisow formalnie zastępował go; prowadził zespół w trzech spotkaniach w [[1991]] roku: ze [[Reprezentacja Szkocji w piłce nożnej mężczyzn|Szkocją]] (1:1) i [[Reprezentacja Szwajcarii w piłce nożnej|Szwajcarią]] (2:3) w eliminacjach do [[Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1992|Euro 1992]] oraz towarzyskim meczu z [[Reprezentacja Danii w piłce nożnej mężczyzn|Danią]] (1:1)<ref>Komisja dyscyplinarna UEFA zdyskwalifikowała na trzy lata Wucowa po tym, jak w spotkaniu eliminacji do [[Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1992|Euro 1992]] ze [[Reprezentacja Szkocji w piłce nożnej mężczyzn|Szkocją]] (1:1), [[14 listopada]] [[1990]], zachowywał się agresywnie wobec sędziego. Od tego czasu - w trzech meczach - zespół formalnie prowadził Borisow. Zob. ''Encyklopedia piłkarska FUJI. World Cup USA 1994'', tom. 10, s. 56.</ref>. Po zwolnieniu Wucowa w maju [[1991]] jako selekcjoner tymczasowy zanotował porażkę z [[Reprezentacja Brazylii w piłce nożnej mężczyzn|Brazylią]] (0:3) i zwycięstwo nad [[Reprezentacja San Marino w piłce nożnej mężczyzn|San Marino]] (3:0).
Kiedy [[Bułgarski Związek Piłki Nożnej]] zatrudnił nowego trenera kadry, [[Dimityr Penew|Dimityra Penewa]], Borisow został także jego asystentem (1991-1996). Wspólnie doprowadzili reprezentację do największych sukcesów w jej historii: czwartego miejsca na [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1994|Mundialu 1994]] i pierwszego awansu do [[Mistrzostwa Europy w piłce nożnej|mistrzostw Europy]] ([[Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1996|Euro 1996]]). Po tym ostatnim turnieju z Penewem nie przedłużono umowy, więc z kadry odszedł także Borisow. Później krótko pomagał [[Georgi Wasilew|Georgiemu Wasilewowi]] w [[CSKA Sofia]].
| |||