Biskup koadiutor: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne |
m drobne redakcyjne |
||
Linia 1:
{{Dopracować|podzielić na 2 hasła, bo linkuje do biskupa koadiutorów kanonii, scholasterii, kustodii itp.}}
'''Biskup koadiutor''' – w [[Kościół katolicki|Kościele katolickim]] prawnie ustanowiony przez [[papież]]a [[biskup]], który po śmierci lub awansie [[biskup diecezjalny|biskupa diecezjalnego]] ma prawo następstwa po nim na urzędzie biskupa [[diecezja|diecezji]] zgodnie z kanonem 403 § 3 [[Kodeks prawa kanonicznego z 1983|kodeksu prawa kanonicznego z 1983]]. Dawniej biskupem koadiutorem nazywano także biskupa bez prawa następstwa, ale wyposażonego w specjalne uprawnienia. Biskup taki określany był mianem ''koadiutora sedi datus'' w odróżnieniu od biskupa z prawem następstwa określanego mianem ''koadiutora personae datus''<ref name="Edu">[http://www.eduteka.pl/doc/biskup-koadiutor ''Eduteka.pl''] : biskup koadiutor</ref>. Przykładowo biskupem mianowanym koadiutorem ''sedi datus'' [[archidiecezja gdańska|diecezji gdańskiej]] był ks. [[Edmund Nowicki]], który jednak ostatecznie zastąpił zmarłego w 1964 roku bp. [[Karol Maria Splett|Karola Marię Spletta]]. Obecnie biskupów koadiutorów ''sedi datus'' nazywa się po prostu biskupami pomocniczymi, a miano koadiutorów zarezerwowane jest wyłącznie dla biskupów z prawem następstwa<ref name="Edu"/>.
'''Koadiutor''' ([[Język starofrancuski|starofr.]] ''coadjuteur'' z [[Łacina|łac.]] co- od cum ‘z, razem z’ + adiutor ‘pomocnik’) to duchowny wyznaczony przez władze zwierzchnie do pomocy duchownemu wyższego stopnia, zwykle biskup tytularny pomagający w obowiązkach biskupa diecezjalnego lub też administrator przy stolicy biskupiej, z prawem następstwa po zawakowaniu [[beneficjum]]. W historii spotyka się także często koadiutorów [[Opat|opatów]], [[Prałat|prałatów]], [[kanonik|kanoników]] lub [[Proboszcz|proboszczów]], zwłaszcza w odniesieniu do zamożniejszych beneficjów.
| |||