Pałac w Małej Wsi: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
→XIX wiek: dodanie treści |
||
Linia 48:
=== XIX wiek ===
Po śmierci Bazylego majątek w Małej Wsi przejął jego syn, Józef. Ożenił się on z Klementyną z Kozietulskich, siostrą słynnego [[Jan Leon Kozietulski|szwolżera]]. Sam pułkownik zmarł w Małej Wsi w 1821 roku. Józef Walicki nie był osobą formatu Bazylego Walickiego jeśli chodzi o rolę państwową, natomiast sprawnie zarządzał swoim majątkiem w Małej Wsi. Mieli z Klementyną dzieci: Aleksandra, który zmarł w 1831 roku oraz Józefę, która odziedziczyła majątek po ojcu. Wyszła ona za mąż najpierw za syna [[Wacław Seweryn Rzewuski|emira Rzewuskiego]], Stanisława, który krótko po ślubie zmarł w trakcie epidemii cholery w Krakowie w 1831 przyniesionej przez żołnierzy rosyjskich tłumiących [[powstanie listopadowe]]. Samo wydarzenie jakim był ślub tej pary było niezwykłe - kościół w [[Belsk Duży|Belsku]] nigdy potem nie widział tylu muzułmańskich turbanów, kozackich czap i szerokich szarawarów, tylu krzywych tureckich szabel i buńczuków niesionych przed emirem na modłę otomańską. Owdowiała Józefa wyszła ponownie za mąż za Zdzisława Zamoyskiego, przedstawiciela jednej z najbogatszych familii arystokratycznych. Mieli same córki i jedna z nich - Maria, odziedziczyła majątek w Małej Wsi. Wyszła ona za mąż za [[Jan Tadeusz Lubomirski|Jana Tadeusza Lubomirskiego]]. Tak jak ślub matki Marii miał miejsce tuż przed zawieruchą powstania listopadowego, tak ślub jej córki zbiegł się z [[Powstanie styczniowe|powstaniem styczniowym]]. Zarówno jej rodzice, jak i jej mąż byli zaangażowano w ruch konspiracyjny - to z warszawskiej [[Pałac Zamoyskich w Warszawie (Nowy Świat)|siedziby]] rodziny Zamoyskich dokonano nieudanego zamachu na życie [[Fiodor Berg|Fiodora Berga]] i z niej wyrzucono przez okno [[Fortepian Szopena|fortepian Fryderyka Chopina]]. Jan Tadeusz Lubomirski był członkiem [[Rząd Narodowy Cywilny|Rządu Narodowego Cywilnego]] i za zaangażowanie w ruch niepodległościowy został skazany na zesłanie na Syberię. Spędził tam dwa lata i udało mu się wrócić do Małej Wsi dzięki wpływom rodziny [[Zamoyscy herbu Jelita|Zamoyskich]] i staraniom jego żony, która wybłagała u cara [[Aleksander II Romanow|Aleksandra II]] zwolnienie Lubomirskiego z zesłania. W Rosji urodził się ich pierwszy syn, [[Zdzisław Lubomirski|Zdzisław]]. Powrócili oni razem do Małej Wsi w 1866 roku. Jan Tadeusz Lubomirski skupił się na zarządzaniu majątkiem i opracowywaniem książek historycznych. W samej Małej Wsi zgromadził on wiele cennych tomów będących największym księgozbiorem w okolicy. Zdzisław Lubomirski był równie zaangażowany w działalność na rzecz Polski co jego rodzice. Po okresie edukacji pobieranej za granicą, wrócił do kraju i ożenił się z [[Maria Lubomirska|Marią z Branickich]]. Była ona przedstawicielką jednego z najpotężniejszych rodów ówczesnej Europy z wielkimi posiadłościami na Ukrainie. Sama Maria była osobą obytą na świecie, utrzymywała wiele ciekawych znajomości, między innymi z marszałkiem Finlandii, [[Carl Gustaf Mannerheim|Gustafem Mannerheimem]]. Maria pisała pamiętniki, a te opisujące życie w Małej Wsi w trakcie I wojny światowej zostały opublikowane.
=== Do 1945 ===
| |||