Legnicka Fabryka Fortepianów i Pianin: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m linki zewnętrzne |
|||
Linia 7:
[[Plik:Pianino Legnica inside.jpg|thumb|250px|Wnętrze pianina Legnica]]
[[Plik:Bramafabryki.JPG|thumb|250px|Brama Legnickiej Fabryki Fortepianów i Pianin]]
'''Legnicka Fabryka Fortepianów i Pianin''' powstała na terenach fabryki Eduarda Seilera w [[1947]] roku. Zatrudniono w niej dawnych fachowców z seilerowskiej fabryki jak również absolwentów Technikum Budowy Fortepianów w [[Kalisz]]u. Znajdowała się przy ul. Rewolucji Październikowej 19/17 (po zmianie nazw ulic w [[1991]] r.
== Historia
Seiler Eduard – wytwórnia [[pianino|pianin]] oraz [[fortepian]]ów założona w [[1846]] w [[Legnica|Legnicy]] przez Eduarda Seilera, początkowo jako warsztat naprawczy, od [[1849]] produkująca fortepiany w budynku przy Breslauer Strasse (ul. Wrocławska), [[1857]] przeniesiona do Goldberger Strasse 33 (ul. Złotoryjska), zatrudniała wówczas 14 osób. Od [[1867]] wynajmowała dodatkowe pomieszczenia przy Mauerstrasse (ul. Murarska), rozpoczynając tam produkcje pianin. W [[1868]] roku do firmy przystąpił najstarszy syn założyciela Paul. Pod jego kierownictwem zakład został zmodernizowany, co doprowadziło do zwiększenia produkcji. W [[1871]] r. przy zatrudnieniu 112 pracowników wyprodukowano 110 fortepianów i 550 pianin o wartości 96 000 [[talar]]ów. [[8 stycznia]] [[1874]] do firmy przystąpił trzeci syn Johannes. Od [[21 marca]] [[1874]] roku zakład znajdował się w nowym, własnym budynku fabrycznym przy Wilhelmstrasse (dziś ul. Senatorska). Po śmierci założyciela firmy w [[1875]] prowadzeniem jej zajęła się wdowa Hedwig Seiler z domu Seicher, a dziesięcioro dzieci było spadkobiercami firmy. Najstarszy syn Paul objął kierownictwo od strony handlowej, drugi syn Max kierownictwo techniczne. Po ich śmierci w [[1879]] kierownictwo techniczne przejął trzeci syn Johannes. W [[1879]] i [[1880]] do firmy przystąpili zięciowie założyciela Oswald Kasig i August Lauterbach. Piąty syn zajął się głównie sprawami reklamy w [[Anglia|Anglii]]. Wybudowano w tym czasie własny tartak ze składem drewna. W [[1881]] firma zatrudniała 120 osób. Od [[1883]] produkowała także mechanizmy, co wiązało się z częściowym przejęciem legnickiej wytwórni mechanizmów i klawiatur [[Jentzch & Co]]. Zakład ten przeszedł całkowicie w posiadanie Seilerów. [[2 sierpnia]] [[1883]] firma uzyskała patent na usprawnienie wyzwolenia w mechanizmie pianinowym. [[28 marca]] [[1895]] z firmy wycofała się Hedwig Selier, a jej ośmioro dzieci (Johannes, Eduard, Josef, Franz, Marie Lauterbach, Anna Kasig, Elisabeth Preiss, Helene Rosenberger) przekształciło ja w spółkę z o.o. (GmbH), zmieniając nazwę na ''Ed. Seiler Pianoforte-Fabrik GmbH.''
Linia 19:
== Numery seryjne produkcji Seilera ==
== Galeria Seiler ==
Linia 44:
* [http://www.fortepian.instrumenty.edu.pl/pl/pianos/show/piano/71 Pianino Legnica (ok. 1957) z Muzeum Historii Przemysłu w Opatówku]
[[Kategoria:
[[Kategoria:Polscy producenci fortepianów i pianin]]
|