Oliviero Carafa: Różnice pomiędzy wersjami

'''Oliviero Carafa''' (ur. [[10 marca]] [[1430]], zm. [[20 stycznia]] [[1511]]) – [[Włochy|włoski]] duchowny, [[kardynał]].

 

Pochodził z rodziny hrabiów Matalona. Studiował w Neapolu, uzyskując tytuł doktora prawa. 18 listopada [[1458]] wybrany arcybiskupem Neapolu. Zrezygnował z tej funkcji 20 września [[1484]] na rzecz swojego brata Alessandro. W okresie sierpień [[1503]] – kwiecień [[1505]] ponownie zarządzał archidiecezją jako administrator apostolski. W 1467 na prośbę króla Neapolu Ferdynanda I [[papież Paweł II|Paweł II]] mianował go kardynałem-prezbiterem kościoła SS. Marcelino e Pietro, który 3 lata później wymienił na kościół S. Eusebio. W grudniu [[1471]] [[Sykstus IV]] mianował go legatem w królestwie Neapolu oraz admirałem floty papieskiej. Odniósł kilka znaczących zwycięstwem nad flotą turecka – przyniosły mu one sławę wybitnego dowódcy wojskowego, którą cieszył się aż do śmierci. W nagrodę awansował do rangi kardynała-biskupa Albano (1476-83). Dzierżył wiele kościelnych beneficjów m.in. był opatem komendatoryjnym [[SS. Trinita di Cava]] (1485-97), administratorem diecezji [[Salamanka]] (1491-94), [[Rimini]] (1495-97), [[Kadyks]]u (1495-1511), [[Chieti]] (1500-01), [[Cajazzo]] (1506-07) i [[Terracina]] (1507-10), komendatariuszem wielu klasztorów i pomniejszych beneficjów. Był patronem artystów, wspierał rozwój druku, duże sumy przeznaczał na działalność dobroczynną, fundował kościoły, szpitale i klasztory, zwł. w Rzymie i Neapolu.