Mary Todd Lincoln: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
||
Linia 25:
W 1840 roku Lincoln i Todd się zaręczyli, a dwa lata później doszło do ślubu{{r|Pastusiak204}}. Ponieważ przyszły prezydent nie miał pieniędzy, oboje zamieszkali w pensjonacie Globe Tawern, a w 1844 roku przenieśli się do własnego domu w Springfield{{r|Pastusiak206}}. Lincoln kontynuował karierę polityczną w [[Kongres Stanów Zjednoczonych|Kongresie]], natomiast Mary zajmowała się domem i dziećmi{{r|Pastusiak207}}. Po opuszczeniu Kongresu powrócił do praktyki prawniczej w Spingfield{{r|Pastusiak208}}. Mary wspierała męża w politycznej karierze i interesowała się życiem publicznym{{r|Pastusiak208}}. Ponieważ pragnęła by Lincoln został wybrany na [[Prezydent Stanów Zjednoczonych|prezydenta]], jeszcze przed wyborami przygotowywała się do roli Pierwszej Damy{{r|Pastusiak209}}.
Elita waszyngtońska miała wysokie oczekiwania, po okresie, gdy Pierwszą Damą była [[Harriet Lane]]{{r|Pastusiak209}}. Ponadto Lincolnowie byli uważani za prowincjuszy, czemu mieszkańcy stolicy dali znać, gdy zbojkotowali bal inauguracyjny 6 marca 1861 roku{{r|Pastusiak210}}. Ponieważ Mary pochodziła z rodziny Toddów, południowców popierających [[Niewolnictwo w Stanach Zjednoczonych|niewolnictwo]], była podejrzewana o [[Skonfederowane Stany Ameryki|prokonfederackie]] sympatie{{r|Pastusiak211}}. Wielu jej krewnych i powinowatych walczyło po stronie wojsk Konfederacji, jednak Lincoln zapewnił w Kongresie o lojalności żony wobec [[Unia (Stany Zjednoczone)|Unii]]{{r|Pastusiak211}}. Mary była także często obiektem ataków, z uwagi na jej negatywne opinie o członkach [[Gabinet Stanów Zjednoczonych|rządu]] i amerykańskich [[generał]]ach{{r|Pastusiak212}}. Miała zwyczaj wydawać przyjęcia raz w tygodniu, a pół roku od rozpoczęcia kadencji męża, udała się z pierwszą oficjalną wizytą, jako Pierwsza Dama{{r|Pastusiak213}}. Pojechała wówczas do [[New Jersey]], gdzie wizytowała w placówkach publicznych i instytucjach państwowych{{r|Pastusiak213}}. Jako żona prezydenta była osobą rozrzutną, co często wpędzało ją w finansowe tarapaty{{r|Pastusiak212}}. Pod koniec pierwszej kadencji Lincolna, jej długi sięgały około 30 tysięcy dolarów, co przewyższało roczną pensję prezydenta{{r|Pastusiak215}}. W 1862
Kilka tygodni później opuściła [[Waszyngton]] i zamieszkała w [[Chicago]]{{r|Pastusiak216}}. Kongres wypłacił jej równowartość rocznej pensji prezydenckiej, za co kupiła dom{{r|Pastusiak216}}. Z powodu swoich licznych długów i braku zaradności w sprawach ekonomicznych (wykorzystanej przez zatrudnionego jubilera) była zmuszona do sprzedaży swojej garderoby i biżuterii{{r|Pastusiak216}}. Dzięki staraniom senatora [[Charles Sumner|Charlesa Sumnera]], Mary Lincoln od 1870 roku otrzymywała roczną pensję w wysokości 3 tysięcy dolarów{{r|Pastusiak217}}. W latach 1868-1871 Mary wraz z najmłodszym synem, Tadem, mieszkała we [[Frankfurt nad Menem|Frankurcie]]{{r|Pastusiak217}}. Krótko po ich powrocie do Stanów Zjednoczonych, Tad zmarł na [[gruźlica|gruźlicę]], co pogłębiło depresję Mary i wpędziło w obłęd{{r|Pastusiak217}}. Wkrótce potem, jej jedyny syn, Robert, wystąpił o jej [[ubezwłasnowolnienie]]{{r|Pastusiak218}}. Mary została uznana za osobę niepoczytalną, i po nieudanej próbie samobójczej, umieszczona w zakładzie psychiatrycznym w [[Batavia (Illinois)|Batavii]]{{r|Pastusiak218}}. Po czterech miesiącach, 10 września 1875 zakończono jej kurację, a była Pierwsza Dama przeniosła się do siostry w Springfield{{r|Pastusiak218}}. Niecały rok później sąd przywrócił jej pełnię praw{{r|Pastusiak218}}.
|