Bitwa pod Maratonem: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
m Wycofano edycje użytkownika 176.109.166.44 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to PawełMM.
Linia 1:
{{dopracować|źródła=2013-08|Potrzebne źródła w poszczególnych sekcjach artykułu}}
{{Inne znaczenia|'''historycznej bitwy'''|[[Bitwa pod Maratonem (film)|film o takim tytule]]}}
 
=== DUUUPA lol i LEL ===
{{Wojna infobox
|epoka = starożytność
Linia 23 ⟶ 21:
|straty2 = 6400 żołnierzy, 7 okrętów spalono ([[Herodot]])
}}
{{Kampania
|epoka=starożytność
|nazwa=[[I wojna perska]]
|bitwy=[[Bitwa pod Efezem|Efez]] – [[Bitwa pod Miletem|Milet]] – '''Maraton'''}}
'''Bitwa pod Maratonem''' – najważniejsza bitwa pierwszej wielkiej inwazji [[Persja|perskiej]] na [[Grecja|Grecję]], która miała miejsce w roku [[490 p.n.e.]]
 
[[Maraton (miasto)|Maraton]] to mała miejscowość we wschodniej [[Attyka (kraina historyczna)|Attyce]].
 
== Prolog ==
Po upadku [[powstanie jońskie|powstania jońskiego]] ([[499 p.n.e.|499]]-[[494 p.n.e.|494]]) król Persji [[Dariusz I Wielki|Dariusz I]] postanowił podbić Grecję, którą zamierzał ukarać za opowiedzenie się po stronie powstańców.
 
W [[492 p.n.e.]] r. wysłał do Grecji armię pod dowództwem [[Mardoniusz]]a. Persowie ponieśli w [[Tracja|Tracji]] klęskę. Dalsze próby podbicia kraju skończyły się niepowodzeniem, gdyż [[sztorm]] zniszczył większą część [[flota|floty]] perskiej, zmuszając Mardoniusza do odwrotu.
 
== Kampania perska ==
Dariusz planował poprzez kolejne ataki podporządkować sobie całą Grecję, korzystając z faktu, iż część ''[[polis]]'', w obawie przed stratami, odmówiła udziału w wojnie.
Linia 30 ⟶ 41:
Ateńczycy ruszyli spiesznym marszem naprzeciw, zostawiając siły lekkie, a jednocześnie wysłali posłańca do [[Sparta|Sparty]]. Ten osiągnął cel 9 września. Spartanie przyrzekli pomoc, jednak dopiero po zakończeniu świąt [[Apollo (mitologia)|Apollina]] Karnejskiego (20 września). Uczestnictwo w wojnie w trakcie świąt religijnych było w tamtych czasach [[świętokradztwo|świętokradztwem]].
 
== Przygotowania Ateńczyków ==
Schodząca ze stoków [[Pentelikon]]u armia ateńska (10 tys. ludzi) pod wodzą 10 [[Strateg (Grecja)|strategów]], reprezentujących 10 ateńskich [[fyla|fyl]] (po drodze dołączyło do niej jeszcze około tysiąca [[Plateje|Platejczyków]]), ujrzała flotę nieprzyjacielską przy brzegu i rozłożone obozem wojska. W polu pokazywali się konni, a [[falanga]] najbardziej obawiała się oskrzydlenia. Dlatego Grecy zatrzymali się w Gaju [[Herakles]]a i czekali.
 
Tymczasem wśród dowodzących [[Strateg (Grecja)|strategów]] nie było jedności, pięciu chciało wracać do Aten i bronić się zza murów, pięciu, z [[Miltiades]]em na czele, chciało się bić. Wezwano [[archont|archonta-polemarcha]] [[Kallimach (polemarch)|Kallimacha]] i zdano się na jego werdykt. Kalimach, przekonany wcześniej przez [[Miltiades]]a (świetnie znającego [[Iran|Persów]]) poparł partię walki w polu, która zdała dowodzenie w ręce Miltiadesa. W ten sposób mógł on dowodzić przez 5 dni, a więc przeprowadzić swój plan bitewny.
HUJ
 
== Przebieg bitwy ==
12 września obie armie stanęły naprzeciwko siebie. Grecy czekali za zasiekami z pni drzew oliwnych, gdy w nocy podczołgali się do nich jacyś żołnierze jońscy, siłą wcieleni do armii perskiej i przekazali krótką wiadomość ''"Konnicy nie ma!"'' Na to właśnie czekał Miltiades. Poderwał śpiących w szyku żołnierzy, którzy ruszyli na nieprzyjaciela przeformowując szyk tak, by skrzydła były dwukrotnie mocniejsze niż centrum. Będąc w odległości 150-200 metrów od Persów ruszyli biegiem, uniemożliwiając im skorzystanie z ich najgroźniejszej broni - łuków.