Roman Wysocki (historyk): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Anulowanie wersji 43763251 autora 80.50.148.6 (dyskusja) żeby linki wewnętrzne działały
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m zamieniam magiczny ISBN na szablon
Linia 2:
__NOTOC__'''Roman Wysocki''' - polski historyk, [[Doktor (stopień naukowy)|doktor]] [[habilitacja|habilitowany]] nauk humanistycznych w dyscyplinie historia<ref>[http://phavi.umcs.pl/at/attachments/2015/0302/090449-uchwala.pdf Uchwała Nr 5/11/2015 Rady Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej z dnia 18 lutego 2015 r. w sprawie nadania stopnia doktora habilitowanego dr Romanowi Wysockiemu]</ref>, specjalność: historia najnowsza, [[adiunkt]] w Instytucie Historii Najnowszej [[Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie|Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej]] w [[Lublin]]ie.
 
Stażysta [[Lwowski Uniwersytet Narodowy im. Iwana Franki|Uniwersytetu Lwowskiego im. Iwana Franki]] ([[Lwów]], czerwiec 1997)<ref name=autonazwa1>[http://www.umcs.lublin.pl/pracownicy.php?id=9602 Roman Wysocki na stronie Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie]</ref>, stypendysta [[Fundacja im. Stefana Batorego|Fundacji im. Stefana Batorego]] ([[Praga]], październik-listopad 1998)<ref name=autonazwa1 />, stypendysta [[Harvard University|Uniwersytetu Harvarda]] (styczeń-kwiecień 2003)<ref name=autonazwa1 />, stypendysta [[Fundacja Lanckorońskich z Brzezia|Fundacji Lanckorońskich z Brzezia]] ([[Lwów]], marzec 2006)<ref name=autonazwa1 />. [[Doktor (stopień naukowy)|Doktorat]] uzyskał w r. 1999 na podstawie [[dysertacja|dysertacji]] ''Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów w Polsce w latach 1929-1939'', napisanej pod kierownictwem naukowym prof. [[Tadeusz Radzik|Tadeusza Radzika]] ([[promotor]] pracy)<ref>recenzentami byli prof. [[Andrzej Chojnowski]] i dr hab. [[Emil Horoch]], [http://nauka-polska.pl/dhtml/raporty/praceBadawcze?rtype=opis&lang=pl&objectId=9567 opis pracy w bazie Nauka Polska]</ref>. Praca została opublikowana przez Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w r. 2003<ref>Roman Wysocki ''Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów w Polsce w latach 1929-1939. Geneza, struktura, program, ideologia.'', Lublin 2003,wyd. Wydawnictwo [[Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej|UMCS]], {{ISBN |83-227-2101-3}}.</ref>, w 2004 nominowana do nagrody naukowej im. Jerzego Giedroycia<ref>[http://www.umcs.pl/pl/nominowani,1759.htm#page-4 ''UMCS Nagroda im. Jerzego Giedroycia - nominowani'']</ref>.
 
[[Habilitacja|Habilitację]] uzyskał w dniu 18 lutego 2015 na podstawie pracy: ''W kręgu integralnego nacjonalizmu. Czynny nacjonalizm Dmytra Doncowa na tle myśli nowoczesnych Romana Dmowskiego. Studium porównawcze''<ref>Roman Wysocki, ''W kręgu integralnego nacjonalizmu. Czynny nacjonalizm Dmytra Doncowa na tle myśli nowoczesnych Romana Dmowskiego. Studium porównawcze'', Lublin 2014, Wyd. UMCS, {{ISBN |978-83-7784-473-1}} ss.543.</ref><ref>[http://phavi.umcs.pl/at/attachments/2015/0302/090449-uchwala.pdf Uchwała Nr 5/11/2015 Rady Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej z dnia 18 lutego 2015 r. w sprawie nadania stopnia doktora habilitowanego dr Romanowi Wysockiemu]</ref>. Recenzentami pracy habilitacyjnej byli prof. [[Eugeniusz Koko]], prof. [[Jan Kęsik (historyk)|Jan Kęsik]] i dr hab. [[Tomasz Stryjek]] <ref>[http://phavi.umcs.pl/at/attachments/2015/0302/090449-komisja.pdf skład komisji]</ref>.
 
== Współczesne opinie ==
 
[[Lucyna Kulińska]] w opublikowanej w 2009 pracy ''Działalność terrorystyczna i sabotażowa nacjonalistycznych organizacji ukraińskich w Polsce w latach 1922-1939'' określiła książkę Wysockiego jako nierzetelną i usprawiedliwiającą zbrodnie ukraińskich nacjonalistów, a samego Wysockiego jako ''apologetę zbrodniczego ruchu''<ref group="uwaga">''Praca ta budzi wiele zastrzeżeń natury zasadniczej. Autor skoncentrował się na stronie formalnej funkcjonowania OUN. Skupiony na szczegółach, pomija, a nawet ignoruje, prawdę o destrukcyjności tej organizacji, o jej terrorystycznym, szowinistycznym charakterze. Brak więc w książce jednoznacznego potępienia zarówno ideologii, jak i licznych akcji terrorystycznych UWO-OUN. Za to bardzo wiele miejsca zajmują informacje o represjach władz policyjno-sądowych czy wyrokach na sprawcach. Ofiary nie budzą zainteresowania autora, a jedynie ludzie podejmujący się antypolskich działań i ich motywacje – w świetle prowadzonego wywodu – wydają się autorowi wysokie i chwalebne. Brak też w pracy wykazania związku między zbrodniczą ideologią skrajnego ukraińskiego nacjonalizmu a popełnianymi czynami przestępczymi. Autor stara się, niezgodnie z prawdą historyczną, odgrodzić ideologię UWO-OUN od myśli Dmytro Doncowa. Usiłuje tuszować kłopotliwe kwestie finansowania organizacji i współpracy z wrogami Polski – głównie Niemcami, ale także z Rosją sowiecką i Litwą, przytaczając równocześnie źródła, w których o sprawach tych pisze się otwartym tekstem. Pomija istotny fakt przynależności nielegalnej OUN do międzynarodówki faszystowskiej i uczestniczenia w jej zjazdach. Nie wspomina, jakie owoce wydała po latach ideologia i praktyka działalności UWO-OUN. Wysocki jawi się więc jako kolejny apologeta zbrodniczego ruchu. Stara się go wybielać i usprawiedliwiać.'' Lucyna Kulińska, ''Działalność terrorystyczna i sabotażowa nacjonalistycznych organizacji ukraińskich w Polsce w latach 1922-1939'', Kraków 2009, {{ISBN |978-83-7188-147-3}}, s. 16-17.</ref>. Także [[Wiktor Poliszczuk]] zarzucił autorowi tej pracy wybielanie OUN, świadome pomniejszanie znaczenia ideologii nacjonalizmu ukraińskiego oraz sympatię do samej ideologii tego nacjonalizmu.<ref>[[Wiktor Poliszczuk]], [http://www.glaukopis.pl/pdf/Poliszczuk_Wysocki.pdf ''Podręcznik nacjonalisty ukraińskiego''], Toronto 2006</ref> [[Czesław Partacz]] określił książkę Wysockiego - "Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów w Polsce w latach 1929-1939" jako publikację zawierającą historię selektywną napisaną na podstawie opracowań [[Petro Mirczuk|Petro Mirczuka]], ukraińskiego nacjonalisty i historyka, autora mistyfikacji - pamiętników [[Stella Krenzbach|Stelli Krenzbach]]<ref>Czesław Partacz, ''Przemilczane przyczyny ludobójstwa OUN-UPA na ludności polskiej'', w: ''Prawda historyczna a prawda polityczna w badaniach naukowych. Ludobójstwo na Kresach południowo-wschodniej Polski w latach 1939-1946'', [[Bogusław Paź]] (red.), Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2011, {{ISBN |978-83-229-3185-1}}, s. 152.</ref>.
{{Uwagi|2}}
{{Przypisy|2}}