CTCSS: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Linki zewnętrzne: -reklama |
→Jak to działa - w uproszczeniu: uściślenie informacji - opowiadanie o "niesłyszalnych dla ucha ludzkiego 100 Hz" nie brzmi zbyt poważnie |
||
Linia 4:
== Jak to działa - w uproszczeniu ==
Tony są generowane przez układ elektroniczny i włączane do każdej transmisji nadawanej z radiotelefonu. Mają one częstotliwości akustyczne, jednak są one odfiltrowywane przez [[filtr górnoprzepustowy]] przed stopniem wyjściowym, dzięki czemu nie są bezpośrednio słyszalne przez operatora i nie przeszkadzają w zrozumieniu przekazywanego komunikatu. Obecność tonu o takiej samej częstotliwości, jaka jest nadawana z sygnałem z innego radiotelefonu, otwiera jego tor audio i pozwala na usłyszenie przekazywanego z niego komunikatu. Obecność w torze radiowym innych sygnałów, w tym zawierających inne tony wywoławcze niż zaprogramowany, nie otwiera toru audio - jest traktowana przez taki radiotelefon jak szum.
Zaletą takiego rozwiązania jest to, że różne grupy odbiorców, pracujących na tym samym kanale, nie przeszkadzają sobie wzajemnie, w ten sposób, że nie słyszą swojego głosu. Jednakże, kiedy pojawi się w bliskiej odległości - kilku lub kilkunastu metrów - trzeci nadajnik na sąsiednim kanale, to transmisja wymienionych wcześniej PMR
Wadą jest to, że kanał transmisyjny zostaje zajęty, gdy którakolwiek z grup nawiązuje łączność. Wprawdzie użytkownicy z drugiej grupy nie słyszą się wzajemnie, ale nie mogą nawiązać łączności, gdy kanał jest akurat zajęty. Inną niedogodnością jest fakt, że w odbiorniku bez tonów CTCSS słychać wszystkie transmisje. Tony nie są sposobem kodowania rozmowy, nie powinny również dawać użytkownikom złudnego poczucia prywatności. Do szyfrowania służą [[scrambler]]y, są to skomplikowane urządzenia do zmiany widma audio w torze radiowym.
| |||