Front Zachodni (1941): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
m poprawa linków |
||
Linia 28:
Represji uniknęli dwaj najbardziej nieudolni generałowie z dowództwa Frontu: generał porucznik Iwan Bołdin i generał major Konstantin Gołubiew, którzy wydostali się z okrążenia, kiedy fala represji już opadła.{{odn|Fiszer|2011|s=18}}
30 czerwca 1941 wojska Frontu broniły się na linii [[Połock]] - [[Borysów (miasto)|Borisow]] - [[Bobrujsk]] - [[Mozyr]]. Linię frontu utrzymywały resztki jednostek, które wydostały się z kotła białostockiego oraz mińskiego wsparte słuchaczami Bobrujskiej Szkoły Traktorowo-Samochodowej, Wileńskiej Szkoły Piechoty, Lepelskiej Szkoły Moździerzowej i Borysowskiej Szkoły Pancernej oraz Flotylla Pińska. Do walki została skierowana również ostatnia rezerwa Frontu, 4 Korpus Powietrzno-Desantowy. W skład Frontu zostały również włączone koncentrujące się na wschodniej Białorusi (rejon Witebska, Mohylewa i Smoleńska) Armie II rzutu strategicznego: [[19 Armia (ZSRR)|19 Armia]], [[20 Armia (ZSRR)|20 Armia]], [[21 Armia (ZSRR)|21 Armia]] i [[22 Armia (ZSRR)|22 Armia]].{{odn|Fiszer|2011|s=17-18}}
Na początku lipca w składzie Frontu były: 13 Armia, 16 Armia, 19 Armia, 20 Armia, 21 Armia i 22 Armia. 24 lipca ze składu Frontu wydzielono nowy [[Front Centralny]]. Front ponownie rozbity (okrążone 16, 19 i 20 Armia) w [[Bitwa pod Smoleńskiem (1941)|Bitwie pod Smoleńskiem]], zmuszony został do odwrotu na wschód od [[Smoleńsk]]a.
| |||