Sala Kolumnowa w Sejmie: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
uścislenie
drobne redakcyjne
Linia 9:
Sala Kolumnowa powstała w czasie powojennej rozbudowy kompleksu budynków Sejmu, prowadzonej w latach 1948–1952 według projektu [[Bohdan Pniewski|Bohdana Pniewskiego]]<ref>{{cytuj książkę | nazwisko = Czapelski | imię = Marek | tytuł = Bohdan Pniewski – warszawski architekt XX wieku | wydawca = Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego | miejsce = Warszawa | data = 2008 | strony = 225 | isbn = 978-83-235-0450-4}}</ref>. Znajduje się na parterze budynku C, na lewo od Holu Głównego<ref name="Cz91">{{cytuj książkę | nazwisko = Czapelski | imię = Marek | tytuł = Gmachy Sejmu i Senatu | wydawca = Wydawnictwo Sejmowe | miejsce = Warszawa | data = 2010 | strony = 91 | isbn = 978-83-7666-062-2}}</ref>. Ma powierzchnię 600 m²<ref name="Czapelski236"/>. Swą nazwę zawdzięcza symetrycznie rozstawionym [[stiuk]]owym [[kolumna (architektura)|kolumnom]] wspierającym sufit (w dwóch rzędach po 10) ustawionych na pasach z szarego marmuru śląskiego<ref name="Cz95"/>.
 
Sala jest oddzielona od Holu Głównego i prowadzącego do niej bezokiennego przedsionka metalową kratą, utrzymaną w złocisto-czarnej tonacji, zaprojektowaną we współpracy z [[Henryk Grunwald|Henrykiem Grunwaldem]]<ref name="Cz91"/><ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Wierzbicka | imię = Bożena | tytuł = Gmachy i wnętrza sejmowe w Polsce | wydawca = Wydawnictwo Sejmowe | miejsce = Warszawa | data = 1998 | strony = 203–204 | isbn = 83-7059-285-6}}</ref>. Kratę wykonała dawna firma [[Bracia Łopieńscy]]<ref name="Wierzbicka204"/>. Drugie wejście prowadzi schodami ze znajdującego się nad niąsalą Korytarza Marszałkowskiego. [[Marmur]]ową posadzkę zdobią trzy kolorowe [[rozeta (architektura)|rozety]] z wielobarwnych marmurów (m.in. [[Marmur karraryjski|kararyjskiego]], czarnego [[Wapień dębnicki|dębnickiego]], czerwonego węgierskiego i [[Zielona Marianna|Zielonej Marianny]]) i dolnośląskiego złocistego [[Chalcedon (minerał)|chalcedonu]]. Komponują się z nimi koliste [[stiuk]]owe dekoracje na suficie z motywem liścia laurowego. Jest to najbogatsza dekoracja stiukowa we wnętrzach sejmowych<ref name="Cz95">{{cytuj książkę | nazwisko = Czapelski | imię = Marek | tytuł = Gmachy Sejmu i Senatu | wydawca = Wydawnictwo Sejmowe | miejsce = Warszawa | data = 2010 | strony = 95 | isbn = 978-83-7666-062-2}}</ref>.
 
Efektownymi elementami wnętrza są wielkie [[Faza krystaliczna|kryształowe]] [[kandelabr]]y, wykonane według projektu [[Tadeusz Gronowski|Tadeusza Gronowskiego]]<ref name="Czapelski236"/>. Oprócz funkcji dekoracyjnej miały one także spełniać funkcję praktyczną – doświetlać salę, której okna wychodzą na północ<ref name="Cz95"/>.