Kolej Wschodniochińska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
uzupełnienia i ulepszenia |
drobne ulepszenia |
||
Linia 11:
W budowie kolei brali udział polscy inżynierowie, m.in. [[Stanisław Kierbedź]]. Na centrum administracyjne Kolei i Wschodniochińskiej Strefy Kolejowej obrano [[Harbin]]. Tam też znajdowały się główne warsztaty<ref name=ency/>. Przy budowie zatrudniono wielu Polaków, wcześniej zatrudnionych przy budowie [[Kolej Transsyberyjska|Kolei Transsyberyjskiej]], a także zesłańców politycznych z 1863 roku.
Kolej Wschodniochińska odgrywała istotną rolę w zaopatrywaniu rosyjskich wojsk i dowożeniu posiłków podczas [[wojna rosyjsko-japońska|wojny rosyjsko-japońskiej]] w 1904 roku. Przejeżdżało nią wówczas do 18 par pociągów na dobę<ref name=ency/>. Po [[Traktat z Portsmouth (1905) | pokoju z Portsmouth]] w 1905, południowa odnoga linii od [[Kuancheng]] (ob. dzielnica [[Changchun]]) przypadła Japonii i otrzymała nazwę Kolei Południowomandżurskiej<ref name=ency/>.
Od 1924 roku Kolej Wschodniochińska była zarządzana wspólnie przez [[ZSRR]] i Chiny<ref name=ency/>. W 1929 roku doszło do radziecko-chińskiego [[Konflikt o Kolej Wschodniochińską|konfliktu o Kolej Wschodniochińską]], zakończonego przywróceniem stanu poprzedniego. W 1935 roku kolej została przejęta przez władze [[Mandżukuo]]<ref name=ency/>. Po II wojnie światowej kolej była ponownie zarządzana przez ZSRR i Chiny, pod nazwą Chińska Kolej Changchuńska (ros. ''Kitajska Czanczunskaja Żeleznaja Doroga'')<ref name=ency/>. W 1952 roku została ostatecznie przekazana [[Chińska Republika Ludowa|Chińskiej Republice Ludowej]]<ref name=ency/>.
| |||