Ptolemeusz XII Neos Dionizos: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: {{Władca-SEgipt}} zamieniam na {{Władcy starożytnego Egiptu (biogramy)}} |
m Interpunkcja: kropki w skrótach |
||
Linia 42:
Władzę nad krajem sprawował dzięki poparciu [[Starożytny Rzym|Rzymu]], uzyskanemu drogą łapówek dla czołowych polityków i darowizn pieniężnych dla państwa rzymskiego (np. za uznanie za króla przez rzymski [[senat rzymski|senat]] zapłacił 6 000 [[Talent (miara)|talentów]]). Polityka uległości w stosunku do Rzymu podczas aneksji [[Cypr (wyspa)|Cypru]] (58-56 p.n.e.) i duże darowizny obciążające budżet królewski i barki poddanych doprowadziły do wybuchu niezadowolenia społecznego. Ptolemeusz musiał opuścić Aleksandrię i udał się na wygnanie, początkowo na wyspę [[Rodos (wyspa)|Rodos]], a następnie do Rzymu.
Od [[58 p.n.e.]] Egiptem rządziła córka Ptolemeusza, Berenike IV, najpierw ze swoją matką, a po jej śmierci w [[57 p.n.e.]] z mężem Archealosem. Ptolemeusz w tym czasie zabiegał o rzymskie poparcie w odzyskaniu tronu, co zakończyło się rzymską interwencją w [[55 p.n.e.]]
Pierwszym krokiem w drugim okresie sprawowania władzy było zamordowanie rządzącej dotychczas córki [[Berenika IV|Bereniki IV]] i jej zwolenników. Drugą osobą w państwie stał się zausznik i wierzyciel faraona, rzymski bankier [[Gajusz Rabiriusz Postumus]], mianowany ministrem finansów, który pożyczył Ptolemeuszowi część pieniędzy na łapówkę dla Gabiniusza. Postumus wykorzystał swoją pozycję do bezwzględnego ściągania z poddanych zaległych długów królewskich. Jednak po roku, w obliczu groźby rebelii, Ptolemeusz musiał usunąć rzymskiego bankiera ze stanowiska. W [[52 p.n.e.]] koregentką została [[Kleopatra VII]]. Ptolemeusz zmarł na początku [[51 p.n.e.]], wcześniej zobowiązując Rzym do patronatu nad dynastią.
| |||