'''Nu metalu''' (znany również jako '''nu-metal''' i '''aggro-metal)''' jest formą [[Metal alternatywny|alternatywnego metalu]], który łączy w sobie elementy [[heavy metal]]u z elementami innych gatunków muzycznych takich jak [[Rap|hip-hop]], [[rock alternatywny]], [[funk]] i [[grunge]]<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Konow | imię = David | tytuł = Bang Your Head: The Rise and Fall of Heavy Metal | wydawca = Crown/Archetype | data = 2009 | strony = 385 | isbn = 9780307565600 | url = https://books.google.pl/books?id=ZyBtHRq2ncQC&pg=PA385&dq=#v=onepage&q&f=false}}</ref>. W nu metalu rzadko występują solówki gitarowe; gatunek jest mocno [[Synkopa (muzyka)|synkopowanym]]. Wielu nu metalowych gitarzystów używa nisko strojonych siedmiostrunowych gitar. W składach zespołów czasem występują DJ-e, wzbogacający warstwę instrumentalną o sample, scratche i elektroniczne tło. Style wokalne w nu metalu to [[śpiew]], [[rap]]owanie, [[growl]] i scream.
Nu Metal stał się popularny w latach 90. dzięki zespołom i artystom takim jak [[Korn]], [[Limp Bizkit]] i [[Kid Rock]] - wszyscy wydający multi-platynowe i diamentowe albumy. Popularność nu metalu trwała w pierwszych latach [[XXI wiek|dwudziestego pierwszego wieku]], za sprawą miedzy innymi [[Papa Roach]], [[Staind]] i [[P.O.D.|POD]] i doszła do szczytu dzięki świetnie sprzedającemu się albumowi [[Linkin Park]] - ''[[Hybrid Theory]]''. Jednak w połowie pierwszej dekady tego wieku, przesycenie zespołami połączone z średniej jakości albumami doprowadziło do spadku popularności gatunku, a wiele zespołów porzuciło nu metalowe brzmienia na rzecz innych gatunków metalu.
