Księstwo Normandii: Różnice pomiędzy wersjami

Małoletni Wilhelm nie był w stanie zapobiec rozpadaniu się księstwa, coraz więcej hrabiów i wicehrabiów ignorowało zwierzchność książęcą i prowadziło własną politykę. Dopiero pomoc króla francuskiego [[Henryk I (król Francji)|Henryka I]] (1047) i zwycięstwo w [[Bitwa w Dolinie Wydm|bitwie pod Val-ès-Dunes]] zapewniło władzę Wilhelmowi. Po tym wydarzeniu Wilhelm wraz z królem rozpoczęli walkę z [[księstwo Andegawenii|księciem Andegawenii]] [[Godfryd Młot|Godfrydem Młotem]] co zaowocowało przyłączeniem [[Maine (Francja)|Maine]]. Ten nagły wzrost potęgi Wilhelma zaniepokoił Henryka, który w sojuszu z Godfrydem dwukrotnie najechał na Normandię. Wilhelm odparł oba ataki, pokonując przeciwników w bitwach pod [[Mortemer (Seine-MaritimeSekwana Nadmorska)|Mortemer]] (1054) i [[Varaville]] (1058). Wojnę zakończyła jednak dopiero śmierć Henryka i Godfryda w 1060 roku. Na tronie francuskim zasiadł teraz małoletni [[Filip I (król Francji)|Filip I]], którego opiekunem został [[Baldwin V Flandryjski|Baldwin V]], książę Flandrii i teść Wilhelma, te dwa czynniki zapewniały Wilhelmowi pełne bezpieczeństwo od strony Paryża, dzięki czemu mógł on pozwolić sobie na znacznie szersze projekty. W 1062 roku zhołdował [[Maine (Francja)|Maine]] i [[Ponthieu]], próbował także zająć całe [[Vexin]]. W latach 1064–1066 prowadził wojnę z [[księstwo Bretanii|Bretanią]], którą zakończyła dopiero śmierć księcia [[Konan II|Konana II]].