Wikipedysta:Hoodinski/brudnopis: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
+ |
|||
Linia 57:
W październiku 1761 roku wyruszył do Ameryki na pokładzie statku „Alcide”{{odn|Nelson|2003|s=42}}. Powodem było fiasko „szlacheckiej eskapady”, śmierć matki oraz tęsknota za rodziną i przyjaciółmi{{odn|Nelson|2003|s=42}}. W Nowym Jorku został gorąco powitany, a jego bliscy tytułowali go „lordem Stirling”, mimo wątpliwego doń prawa{{odn|Nelson|2003|s=43}}. Tytuł miał mu towarzyszyć do końca życia i był bez uszczypliwości używany nawet przez zajadłych republikanów w rodzaju [[George Washington|Jerzego Waszyngtona]]{{odn|Nelson|2003|s=43}}.
Po powrocie William porzucił pracę w kantorze handlowym matki i na portowym nabrzeżu – dzięki majętnościom odziedziczonym po rodzinach żony i swojej wartym przeszło 100 tysięcy [[Funt szterling|funtów]] nabył 584 [[akr]]y ziemi w [[Basking Ridge (New Jersey)|Basking Ridge]] i rozpoczął budowę dworku, starając się naśladować życie angielskiego dżentelmena
Poza hodowlą krzewów winnych i ogrodnictwem, zajmował się pisaniem listów do wysoko postawionych osób, doradzając różne strategie mające przynosić Wielkiej Brytanii zyski{{odn|Nelson|2003|s=46}}. W 1762 roku w liście do przyszłego [[Premierzy Wielkiej Brytanii|premiera]] [[John Stuart (3. hrabia Bute)|Johna Stuarta, hrabiego Bute]] zaoferował się przyjąć pozycję poborcy myt w Nowym Jorku{{odn|Nelson|2003|s=46}}. Rok później doradzał [[William Petty (2. hrabia Shelburne)|Williamowi Petty'emu, hrabiemu Shelburne]] rozwiązania mające uregulować handel morski w koloniach{{odn|Nelson|2003|s=47}}.
Linia 70:
W 1768 roku Stirling został sądownie oskarżony przez swoich były partnerów handlowych – Petera Van Burgha Livingstona i Lewisa Morrisa – o niepodzielenie się zyskami z działalności zaopatrzeniowej dla armii podczas wyprawy na Fort Niagara{{odn|Nelson|2003|s=53}}. Stirling powoływał się na konieczność łożenia „wielkich sum na cel utrzymania koneksji jakie nawiązał” w celu prowadzenia działalności{{odn|Nelson|2003|s=53}}. Sprawa ugrzęzła w trybunale i nie została rozpatrzona z korzyścią dla żadnej ze stron, a jej kres przyniósł wybuch wojny{{odn|Nelson|2003|s=54}}.
Tego samego roku Stirling postanowił sprzedać 150 akrów ziemi nad [[Penobscot (rzeka)|Penobscot]] oraz Castine, które wchodziły w skład grantu jakie otrzymał jego imiennik, [[William Alexander (1. hrabia Stirling)|1. hrabia Stirling]] w 1631 roku{{odn|Nelson|2003|s=54}}. W świetle nieuznania tytułu szlacheckiego przez Izbę Lordów, Rada Koronna oraz sąd generalny prowincji Massachusetts 19 grudnia 1769 roku uznały przedsięwzięcie za nielegalne i sprzedaż spaliła na panewce{{odn|Nelson|2003|s=55}}.
Chcąc ratować swoją sytuację finansową Stirling zaangażował się w wydobycie i obrót żelazem w New Jersey{{odn|Nelson|2003|s=55}}. W 1767 roku wraz z Jamesem Andersonem i Benjaminem Cooperem zakupił udziały w ''Hibernia Iron Works''{{odn|Nelson|2003|s=55}}. Koszty podtrzymania wydobycia okazały się wyższe niż zyski i dość szybko Stirling był zadłużony na sumę 125 funtów u dostawcy Williama Neilsona{{odn|Nelson|2003|s=55}}. Z kolejnymi latami sytuacja nie poprawiała się ze względu na koszta operacji oraz niską cenę sprzedaży towaru i ostatecznie Stirling był winny łączną kwotę 5500 funtów Neilsonowi oraz ojcu Coopera, Danielowi{{odn|Nelson|2003|s=55}}. Ze względu na niewypłacalność Sitrlinga młodszy z panów Cooperów zaczął z poparciem lokalnego szeryfa wyprzedawać aktywa kopalni{{odn|Nelson|2003|s=55}}.
===Wojna o niepodległość===
| |||