Świńska wojna: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Pilot Pirx (dyskusja | edycje)
uzupełnienie
Pilot Pirx (dyskusja | edycje)
data
Linia 8:
Bezpośrednią przyczyną wybuchu konfliktu był incydent, w którym amerykański osadnik, farmer o nazwisku [[Lyman Cutlar]], [[15 czerwca]] [[1859]] zastrzelił świnię należącą do Kompanii, która weszła w szkodę w jego własnym ogrodzie. Kompania wniosła skargę do władz brytyjskich, które zagroziły aresztowaniem Cutlera. W odpowiedzi na to inni Amerykanie wnieśli petycję do władz amerykańskich z żądaniem militarnej ochrony. Generał brygady [[William Harney]], znany ze swego antybrytyjskiego nastawienia, wyekspediował jedną kompanię wojska, której zadaniem była okupacja wyspy. 66-osobowy oddział (''9th U.S. Infantry'') pod dowództwem kapitana [[George Pickett|George'a Picketta]] wylądował [[27 czerwca]] na wyspie, zajmując pozycje nieopodal doków Kompanii Zatoki Hudsona. W odpowiedzi na to posunięcie, [[James Douglas]], gubernator [[Kolumbia Brytyjska (kolonia)|Kolumbii Brytyjskiej]], wysłał w rejon konfliktu okręt wojenny pod dowództwem kapitana [[Geoffrey Hornby]] z rozkazem usunięcia amerykańskiego oddziału z terenu wyspy, jednocześnie zaznaczając, by ograniczyć się wyłącznie do demonstracji siły. Pickett, mimo że był w bardzo trudnym położeniu strategicznym – Brytyjczycy posiadali olbrzymią przewagę w sile ognia i ludziach, odmówił wycofania się. Zgodnie z sugestiami gubernatora Hornby nie przystąpił do operacji zbrojnych, stale jednak kontrolując poczynania Amerykanów. W międzyczasie siły brytyjskie zostały wzmocnione przez kolejne jednostki operujące na tym akwenie. Przed wybuchem walk powstrzymała postawa komandora brytyjskiej floty na Pacyfiku, admirała [[Robert L. Baynes|Roberta Baynesa]], który sytuację skomentował z dużą dozą angielskiego humoru, iż nie jest skłonny ''involve two great nations in a war over a squabble about a pig'' – zaangażować w wojnę dwa wielkie narody z powodu kłótni o jedną świnię. W międzyczasie jednak postępowała koncentracja floty brytyjskiej. Wkrótce jedną kompanię amerykańską szachowały trzy okręty wyposażone w 14 dział i z 2140 ludźmi na pokładzie. [[10 sierpnia]] Pickett otrzymał posiłki w liczbie 171 piechurów dowodzonych przez pułkownika [[Silas Casey|Silasa Caseya]], który od tego momentu przejął dowództwo oddziałów amerykańskich. Do końca sierpnia siły amerykańskie wzrosły do 461 żołnierzy wspomaganych przez 14 dział. Ciągle jednak nie doszło do wybuchu walk.
 
W międzyczasie informacja o narastającym napięciu dotarła do władz w [[Waszyngton]]ie. Prezydent [[James Buchanan]] wysłał w rejon objęty konfliktem specjalnego wysłannika, generała [[Winfield Scott|Winfielda Scotta]], by zbadał sytuację i próbował ją opanować. Scott po przybyciu na miejsce nawiązał listowny kontakt z gubernatorem Douglasem. W wyniku korespondencyjnych negocjacji postanowiono zmniejszenie obecności zbrojnej do jednej kompanii ze strony amerykańskiej i jednego okrętu brytyjskiego, które to siły miały przeprowadzić wspólną okupację wyspy, aż do zapadnięcia decyzji na wyższym szczeblu. W wyniku porozumienia, siły amerykańskie pozostały w swoim obozie, nad którym dowództwo przejął kapitan [[Lewis Cass Hunt]]. Brytyjczycy utrzymali jeden okręt i utworzyli garnizon na stałym lądzie. Miejsce, gdzie znajdował się obóz, do dziś nazywane jest przez mieszkańców ''English Camp''. Wspólna okupacja wyspy trwała przez następne 12 lat. W końcu 1861 [[incydent Trent]] zaognił stosunki miedzy stronami, został jednak zażegnany. Gdy władze brytyjskie i amerykańskie gotowe były podpisać [[traktat waszyngtoński (1871)]], pytanie o przyszłość wyspy zostało poddane pod [[arbitraż międzynarodowy]]. Arbitrem, za obopólną zgodą, został wybrany [[cesarz niemiecki]] [[Wilhelm I Hohenzollern|Wilhelm I]]. Cesarz 21 października 1872 r. zaproponował granicę prowadzącą przez [[Cieśnina Haro|Cieśninę Haro]], przebiegającą na północ od wyspy, przydzielając ją w całości Stanom Zjednoczonym. Obie strony zaakceptowały werdykt. [[25 listopada]] [[1872]] Brytyjczycy wycofali się z wyspy. Amerykańska kompania pozostała tam jeszcze przez dwa lata, by ostatecznie opuścić wyspę w czerwcu [[1874]].
 
{{Rozwój terytorialny Stanów Zjednoczonych}}