Stanisław Lorentz: Różnice pomiędzy wersjami

Po 1945 działał na rzecz odbudowy zabytków i muzeów. W latach 1945–1951 stał na czele Dyrekcji Muzeów i Ochrony Zabytków, a w 1947 został profesorem [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytetu Warszawskiego]]. W 1947 odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]]<ref>29 października 1947 „za zasługi położone w zabezpieczeniu arcydzieł kultury polskiej” {{Monitor Polski|1947|149|894}}, pkt 1</ref>. Od roku 1949 był członkiem [[Polska Akademia Umiejętności|PAU]], a od 1952 członkiem korespondentem, od 1964 członkiem rzeczywistym [[Polska Akademia Nauk|PAN]]<ref>[http://czlonkowie.pan.pl/czlonkowie/sites/WynikiWyszukiwania.html?s=LORENTZ,%20Stanis%C5%82aw%20 Członkowie PAN: Skorowidz]</ref>. W 1949 był delegatem Krajowej Rady Obrońców Pokoju na Kongres Obrońców Pokoju w [[Paryż]]u<ref>Trybuna Robotnicza, nr 92 (1481), 9 kwietnia 1949, s. 1.</ref>. Był ekspertem [[UNESCO]] ds. ochrony zabytków, szczególnie zaangażowany w sprawę odbudowy [[Zamek Królewski w Warszawie|Zamku Królewskiego w Warszawie]]. Odznaczony [[Order Budowniczych Polski Ludowej|Orderem Budowniczych Polski Ludowej]]. W 1952 wraz z [[Bogusław Leśnodorski|Bogusławem Leśnodorskim]] otrzymał zespołową nagrodę państwową II stopnia<ref>Dziennik Polski, rok VIII, nr 174, (2637), s. 6.</ref>. W 1955 odznaczony [[Order Sztandaru Pracy|Orderem Sztandaru Pracy]] I klasy<ref>Uchwała Rady Państwa z dnia 11 lipca 1955 r. o nadaniu odznaczeń państwowych, {{Monitor Polski|1955|91|1144}}</ref>. W 1976 otrzymał [[dyplom Ministra Spraw Zagranicznych]] [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej]] [[Stefan Olszowski|Stefana Olszowskiego]]<ref>Dziennik Polski, r. XXXII, nr 165 (10037), s. 2.</ref>.

[[Kategoria:Członkowie Polskiejrzeczywiści Akademii NaukPAN]]