Zdobycie Rzymu przez Wandalów: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 5:
W marcu 455 roku cesarzem rzymskim został [[Petroniusz Maksymus]], który zmusił do małżeństwa wdowę po zamordowanym [[Walentynian III|Walentynianie III]], obiecaną zaś [[Huneryk]]owi, synowi Genzeryka, [[Eudokia|Eudokię]] wydał za swojego syna, [[Palladius (syn Petroniusza Maksymusa)|Palladiusza]]. Decyzje te wywołały niezadowolenie ludności kraju, a dla [[Genzeryk]]a były pretekstem do wypowiedzenia cesarzowi wojny. W maju Genzeryk zebrał znaczne siły i przeprawił się do [[Italia (kraina historyczna)|Italii]]. Po wylądowaniu u ujścia [[Tyber|Tybru]] [[Wandalowie]] ruszyli na [[Rzym]], w którym doszło do wybuchu paniki. Uchodzącego z miasta Petroniusza pochwycił wrogi mu tłum, który zmasakrował cesarza, wyrzucając jego szczątki do Tybru.
Dnia 2 czerwca Wandalowie wkroczyli do Rzymu nie napotykając oporu. Po spotkaniu z papieżem [[Leon I (papież)|Leonem I Wielkim]], Genzeryk zgodził się na oszczędzenie miejscowej ludności<ref name=leon/>. Podczas dwutygodniowego pobytu w mieście, Wandalowie systematycznie i całkowicie ograbili byłą stolicę rozpadającego się [[imperium rzymskie|imperium]]. Zabrali ze sobą licznych jeńców, w tym kobiety z rodziny cesarskiej, jak [[Licynia Eudoksja|Eudoksję]], Eudokię i [[Placydia|Placydię]], a także wykwalifikowanych metalurgów, inżynierów, budowniczych i urzędników, których Genzeryk zamierzał sam zatrudnić w swych afrykańskich włościach. Olbrzymie łupy załadował na okręty i skierował się do stolicy swego państwa, [[Kartagina|Kartaginy]]<ref name=leon>J.Vogt, ''Upadek Rzymu'', s.233.</ref>.
Ogołocony z bogactw przez Wandalów (stąd [[wandalizm]]) Rzym zaczął podupadać, a życie w Italii zostało zdezorganizowane<ref>T.Manteuffel, ''Historia powszechna...'', s.45.</ref>.
Linia 17:
[[Kategoria:Bitwy Rzymian z Wandalami]]
[[Kategoria:Wydarzenia 455]]
| |||