Nieobywatele (Łotwa): Różnice pomiędzy wersjami

Władze Łotwy, po odzyskaniu przez ten kraj niepodległości, zdecydowały, że prawo do obywatelstwa kraju będzie przysługiwać jedynie osobom, które posiadały je przed radziecką aneksją Łotwy 16/17 czerwca 1940 oraz ich potomkom<ref name=":0">{{Cytuj|autor=|tytuł=25 lat statusu nieobywatela na Łotwie|czasopismo=Przegląd Bałtycki|data=2016-10-17|data dostępu=2017-02-24|url=http://przegladbaltycki.pl/3413,25-statusu-nieobywatela-lotwie.html|język=pl-PL}}</ref>. Ustawa „O przywróceniu praw obywateli Republiki Łotwy i podstawowych zasadach naturalizacji”, przyjęta 22 czerwca 1994 na podstawie wcześniejszego postanowienia parlamentu o zasadach naturalizacji i obywatelstwie, dzieliła osoby stale przebywające na Łotwie na obywateli, nieobywateli, obywateli innych państw oraz bezpaństwowców. Status nieobywatela w 1993 przysługiwał 876 tys. ludzi, w zdecydowanej większości Rosjanom – osobom, które posiadały obywatelstwo radzieckie, a po 1991 nie uzyskały żadnego innego obywatelstwa<ref name=":0" />. Rządzący Łotwą uznawali bowiem ludność rosyjskojęzyczną za bezpośrednie zagrożenie dla etnicznych Łotyszy, potencjalny instrument wrogiej polityki rosyjskiej wobec [[Ryga|Rygi]]<ref>J. Kozakiewicz, ''Polityka bezpieczeństwa państw bałtyckich'', s. 27-28.</ref>.