Święta Ludgarda: Różnice pomiędzy wersjami

O życiu św. Ludgardy dowiadujemy się ze średniowiecznego [[Żywoty świętych|żywota]] spisanego przez [[Dominikanie|dominikanina]], [[Tomasz z Cantimpré|Tomasza z Cantimpré]], który znał ją osobiście. Ludgarda w wieku 12 lat została przyjęta na wychowanie do [[klasztor]]u [[Zakonnica|sióstr]] [[Benedyktynki|Benedyktynek]] [[Katarzyna Aleksandryjska|św. Katarzyny]] koło [[St. Trond]] w [[Diecezja|diecezji]] [[Limbourg]]. Po przeżyciu [[widzenie (mistyka)|widzenia]] [[Jezus Chrystus|Chrystusa]] przystąpiła do [[nowicjat]]u, gdzie ok. roku 1200 złożyła [[Śluby zakonne|profesję]], a już kilka lat później (1205) została [[przeor]]yszą tego klasztoru<ref name=autonazwa1>[http://www.bbkl.de/lexikon/bbkl-artikel.php?art=./L/Lu/luitgard_v_t.art Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL)] {{lang|de}}</ref>. Za radą przyjaciółki, [[św. Krystyna (Belgijska)|św. Krystyny]] wstąpiła do zakonu [[Cystersi|Cysterek]] w Aywières koło [[Bruksela|Brukseli]] o surowej [[Reguła zakonna|regule]]. W nim Ludgarda żyła aż do śmierci.

 

 

Według jej [[biograf]]a św. Ludgarda doświadczyła licznych widzeń mistycznych, najczęściej Chrystusa, ale także spotkania z [[Dusze czyśćcowe|duszami czyśćcowymi]], z [[Matka Boża|Matką Bożą]] oraz z innymi [[święty]]mi. Uchodzi za pierwszą Mistyczkę Serca Jezusowego i propagatorkę nabożeństwa do Najświętszego Serca Jezusowego. Pozostawiła po sobie słynną "''[[Modlitwa|Modlitwę]] [[Dwór obronny|Dworu]] [[Niebo (katolicyzm)|Niebieskiego]]''", którą ułożyła pod wpływem licznych zachwyceń nadprzyrodzonych w celu uczczenia tajemnic życia i cierpień [[Jezus Chrystus|Chrystusa]] i [[Maria z Nazaretu|Maryi]]. Miała dar uzdrawiania chorych i nawracania grzeszników<ref name=autonazwa1 />.