Abdallah Mirza: Różnice pomiędzy wersjami

Był synem [[Ebrahim Soltan|Ebrahima Soltana]] i Mehr Soltan Chatun, córki niejakiego Aluczehry. Jego ojciec zmarł kiedy miał dwa lata, 3 maja 1435 roku, i z polecenia dziadka Abdallaha, [[Szahruch]]a (1405-1447), jego wnuk objął po zmarłym namiestnictwo [[Fars]]u. Rzeczywiste rządy w jego imieniu sprawował [[Mohebb-ad-Din Abu-al-Chajr]], który trzymał Abdallaha z dala zarówno od pieniędzy, jak i wpływów. Nadużycia jakich Mohebb-ad-Din się dopuścił doprowadziły w roku 1441/1442 do interwencji miejscowych notablów w rządzie centralnym. Szachruch odwołał Mohebb-ad-Dina, ten jednak za pomocą hojnych łapówek doprowadził do tego, że grupa emirów i urzędników Szachrucha wyniosła go z powrotem na urząd. Prawdopodobnie powrócił do dawnych praktyk, gdyż wiadomo, że w chwili śmierci Szahrucha znajdował się w więzieniu.

 

 

Po tym jak spiskowcy zamordowali Abd al-Latifa 8 maja 1450 roku niezwłocznie wezwali Abdallaha do przejęcia władzy. Nie wiemy jak ten zdobył ich zaufanie, "wydaje się że cieszył się on poparciem przede wszystkim tradycyjnych [[Ludy tureckie|tureckich]] i [[Mongołowie|mongolskich]] wodzów w Samarkandzie, dla których nadal żyjący wnukowie Szahrucha w Heracie i Iranie mogli się wydawać zbyt odlegli jako pretendenci do tronu"<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.iranicaonline.org/articles/abdallah-b-ebrahim-timurid-khan-k-1451 | tytuł = ʿABDALLĀH B. EBRĀHĪM | data dostępu = 18 kwietnia 2017 | autor = C. P. Haase | opublikowany = [[Encyclopaedia Iranica]] | język = en}}</ref>. Monety Abdallaha wskazują na to że aspirował on do zwierzchności nad wszystkimi Timurydami jako [[chan (władca)|chan]] wszystkich tradycyjnie [[Chanat Czagatajski|czagatajskich]] dominiów. Jego władza nie była jednak uznawana poza Mawarannahrem. Abdallah miał starać się rządzić sprawiedliwie, jednak wbrew nadziejom miejscowych elit został szybko zdominowany przez otaczających go [[emir]]ów z Szirazu. Byli oni przyzwyczajeni do małoletniego namiestnika, przy którym realna władza jest sprawowana przez kogoś innego. W Szirazie tą władzę całkowicie zmonopolizował Mohebb-ad-Din. Teraz emirowie Abdallaha postanowili nie pozwolić na utratę jakichkolwiek wpływów przez siebie. Kiedy zatem Abdallah wybrał jednego z emirów Uług Bega, Ibrahima ibn Ejegü Temüra, do nadzoru nad swoimi finansami, emirowie z Szirazu doprowadzili najpierw do jego uwięzienia pod zarzutem faworyzowania syna Uług Bega, Abd ar-Rahmana, następnie zaś zabili ich obu. Na wieść o tym wielu ważnych emirów Uług Bega uciekło do Chorasanu. Wkrótce o tych ucieczkach z obozu Abdallaha dowiedział się wnuk [[Miranszah]]a (1405-1408), [[Abu Sa'id Mirza|Abu Sa'id]] (1451-1469), który zabiegał o poparcie w rejonie [[Buchara|Buchary]], najwidoczniej także poszkodowanym przez politykę ludzi z Szirazu. Abu Sa'id został pokonany podczas pierwszej próby zaatakowania Abdallaha, jednak nadużycia jego emirów, w szczególności zaś wymuszenia podatkowe jego głównego [[wezyr]]a Chodży Ata Allaha Sziraziego powodowały iż stopniowo tracił on poparcie w regionie. Wielu jego emirów przeszło na stronę Abu Sa'ida, temu ostatniemu zaś dodatkowo udało się uzyskać wsparcie ze strony chana [[Uzbecy|Uzbeków]] [[Abu al-Chajr-chan|Abu al-Chajra]] (1428-1468). 22 czerwca 1451 roku połączone siły Abu Sa'ida i Uzbeków odniosły w pobliżu Samarkandy łatwe zwycięstwo nad armią Abdallaha, który został wzięty do niewoli i stracony na rozkaz swojego kuzyna.