Sultan Muhammad: Różnice pomiędzy wersjami

'''Sultan Muhammad''' (w formie [[język perski|perskiej]] '''Soltan Mohammad''', '''سلطان محمد'''; ur. 1418 w [[Herat (miasto)|Heracie]], zm. 9 stycznia 1452 roku w pobliżu [[Gorgan|Astarabadu]]) – władca z dynastii [[Timurydzi|Timurydów]] panujący w zachodnim [[Iran]]ie w latach 1447-1452.

 

 

W roku 1442/1443 jego dziadek, [[Szahruch]] (1405-1447), ustanowił go zarządcą [[Soltanije]], [[Kazwin (miasto)|Kazwinu]], [[Rej]]u i [[Kom (miasto)|Komu]]. Szybko przybyły do niego delegacje z trybutem, także spoza obszaru jego władzy, Sultan Muhammad zaś, zamiast zatrzymać go w skarbie, zaczął go rozdawać celem zdobycia popularności. W odpowiedzi Szahruch zabrał Kazwin i Soltanije spod jego zarządu, a namiestnikiem [[Jazd (miasto)|Jazdu]] mianował doświadczonego Dżalad ad-Dina Czakmaka, któremu kazał fortyfikować miasto. Wiosną roku 1445 Sultan Muhammad pokonał i zabił miejscowego władcę [[Hamadan]]u, Hadżdżi Hosejna, który odmówił uznania jego władzy. To zwycięstwo bardzo podniosło prestiż Sultana Muhammada w regionie. Powiadomiony o nim Szahruch zrugał swojego wnuka za samowolne zabicie przedstawiciela rodu, który dotąd wiernie służył Timurydom. Wkrótce potem bez konsultacji z Sultanem Muhammadem Szahruch ustanowił nowym namiestnikiem Isfahanu Sa’adata-e Firuzszaha, jego dotychczasowego podwładnego. Wrogość pomiędzy Szahruchem a Sultanem Muhammadem była już wówczas faktem powszechnie znanym, toteż kiedy mieszkańcy [[Isfahan (miasto)|Isfahanu]] nie mogli spłacić długu wobec rządu centralnego, zwrócili się o pomoc do syna Bajsunkura. Ten zajął Isfahan 2 maja 1446 roku, a Sa’adat uciekł.