Prokuracja: Różnice pomiędzy wersjami

'''Budynek Prokuracji Starej''' (''Procuratie Vecchie''), usytuowany po północnej stronie placu, istniał już za panowania [[doża Wenecji|doży]] [[SabastianSebastiano Ziani|SebastanaSebastiana ZianiZianiego]] w [[XII wiek]]u. Do niego, z [[pałac Dożów|pałacu Dożów]] zostały przeniesione apartamenty Prokuratorów (''Procuratori della Repubblica'') pełniących najważniejszą rolę w władzach miasta (najważniejsi, po doży, urzędnicy [[Republika Wenecka|Republiki Weneckiej]]). Przebudowa w stylu [[architektura renesansu|renesansowym]] została rozpoczęta ok. [[1500]] r. według planów sporządzonych przez [[Mauro Coducci]] (Codussi). Po pożarze w [[1512]] rekonstrukcję powierzono [[Bartolomeo Boun]], prace zakończył [[Jacopo Sansovino]] ok. [[1532]] r.

'''Budynek Prokuracji Nowej''' (''Procuratie Nuove''), usytuowany po południowej stronie placu, został zaprojektowany przez [[Vincenzo Scamozzi]]<nowiki/>ego w ostatnich latach dwudziestych [[XVI wiek]]u. Jego [[klasycyzm|klasycystyczna]] architektura jest wzorowana na budynku Prokuracji Starej. Prace trwały od [[1582]] do [[1640]], zakończone zostały przez [[Baldassare Longhena]]. Budynek łączy się z Biblioteką Sansovino usytuowaną wzdłuż [[Piazzetta (Wenecja)|Piazzetta di San Marco]]. Pierwotnie były to pomieszczenia przeznaczone dla rozrastających się urzędów prokuratorskich. W czasach napoleońskich został zamieniony w pałac królewski z siedzibą gubernatora napoleońskiego a później austriackiego. Po [[zjednoczenie Włoch|zjednoczeniu Włoch]] mieściła się w nim rezydencja królów, obecnie są w nim apartamenty [[prezydent|prezydenckie]].

Na parterze, pod arkadami mieści się ''Caffe Florian'', istniejąca od [[29 grudnia]] [[1720]] r., najstarsza kawiarnikawiarnia Wenecji.