Kościół Chrystusa Króla w Jeleńczu: Różnice pomiędzy wersjami

|plan świątyni = [[Kościół na planie centralnym|Centralny]]

kościelną<ref>{{Cytuj książkę|tytuł = Diecezja chełminska. Zarys historyczno-statystyczny |wydawca= Kuria Biskupia|miejsce =Pelplin | rok = 1928}}</ref>. Nie odbudowano jej, ponieważ już wówczas konstrukcja kościoła groziła zawaleniem. W 1923r. nadgniłe deski zastąpiono nowymi, naprawiono dachy i okna, a części ściany podmurowano. Dokładny opis budowli: ''„Jest to budynek wieńcowy, bez specjalnie architektonicznej wartości, o ścianach pokrzywionych i spróchniałych poszczególnych wieńcach. Kościół został podparty drewnianymi podporami, jak twierdzi ks. proboszcz jeszcze w 1864 r. Niektóre z tych podpór zgniły i zostały usunięte. Budowę nowego kościoła uważam za konieczną, a ponieważ nie jest kościół w obecnym stanie pod względem bezpieczeństwa zupełnie pewny i nie jest wykluczone jego zawalenie się, w razie większego wichru – proponuję spowodowanie zamknięcia kościoła, ewentualnie wzmocnienie go nowymi podporami. Ksiądz proboszcz Mazella wyjaśnił mi, że na wiosnę parafia zamierza przystąpić do budowy nowego kościoła, istniejący rozebrać, a materiał uzyskany wykorzystać na budowę sali, w której będzie można tymczasowo odprawiać nabożeństwa”.''<ref>{{Cytuj książkę | autor =Adam Węsierski | tytuł =Ksiądz proboszcz Jan Mazella budowniczy kościoła w Jeleńczu | miejsce =Toruń | rok =2016 | isbn =978-83-65118-25-7 }}</ref> Ostatnie nabożeństwo w drewnianej świątyni odbyło się 23 czerwca 1929 roku o godzinie 9:00, a o godzinie 11:00 podczas sumy ks. proboszcz Żelazny z [[Pruszcz|Pruszcza]] przedstawił historię świątyni<ref>{{Cytuj pismo| tytuł =Głos Tucholski| wolumin =nr 41|data = 22 VI 1929}}</ref>. Znajdowały się w niej między innymi: 4 drewniane ołtarze, drewniana ambona, 2 konfesjonały, chrzcielnica, ławy na 143 osoby, organy, dzwon z liną i sygnaturka<ref>{{Cytuj książkę| tytuł =Rachunki kościelne parafii Jeleńcz| miejsce =AP B. UWP w Toruniu sygn. 4231}}</ref>.

Poświęcenie kamienia węgielnego pod kościół nastąpiło 12 kwietnia 1931 r. przez ks. prałata Czaplewskiego z Byszewy<ref>{{Cytuj pismo|tytuł =Głos Tucholski|wolumin= nr 44|data =16 IV 1931|}}</ref>.