Edward Kisiel: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne, drobne merytoryczne |
|||
Linia 58:
Urodził się 24 lutego 1918 w Jundziłłowie niedaleko [[Brasław]]ia. W latach 1932–1935 uczęszczał do Państwowego Gimnazjum im. Grzegorza Piramowicza w Dziśnie, następnie w latach 1935–1937 do Państwowego Gimnazjum im. Józefa Piłsudskiego w Pińsku, gdzie w 1937 złożył egzamin dojrzałości typu humanistycznego. W tym czasie należał do [[Sodalicja Mariańska|Sodalicji Mariańskiej]]. W latach 1937–1942 odbył studia filozoficzno-teologiczne na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie|Wydziale Teologicznym]] [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytetu Stefana Batorego]], jednocześnie zdobywając formację kapłańską w Wyższym Seminarium Duchownym w Wilnie. [[sakrament święceń|Święcenia]] [[diakon]]atu przyjął w 1941 w [[bazylika archikatedralna św. Stanisława Biskupa i św. Władysława w Wilnie|archikatedrze wileńskiej]] przez posługę miejscowego arcybiskupa metropolity [[Romuald Jałbrzykowski|Romualda Jałbrzykowskiego]]. Aresztowany w marcu 1942 wraz z profesorami i innymi klerykami wileńskiego seminarium, został osadzony w [[więzienie na Łukiszkach|więzieniu na Łukiszkach]]. W maju 1942 wysłany transportem kolejowym na przymusowe roboty w głąb Rzeszy, zbiegł z niego podczas postoju w Warszawie. Ukrywał się u [[albertyni|albertynów]] warszawskich i [[orioniści|orionistów]] łaźniewskich. Na początku 1943 w kolegium jezuitów w Warszawie złożył końcowe egzaminy kursu seminaryjnego. Święceń [[prezbiter]]atu udzielił mu 14 lutego 1943 w kaplicy domu sióstr urszulanek w Warszawie biskup diecezjalny piński [[Kazimierz Bukraba]]{{r|Prokop}}. W latach 1950–1953 odbył dalsze studia na [[Wydział Teologii Katolickiej Uniwersytetu Warszawskiego|Wydziale Teologicznym]] [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytetu Warszawskiego]]{{r|Prokop}}, które ukończył z [[doktor (stopień naukowy)|doktoratem]] z [[teologia dogmatyczna|teologii dogmatycznej]]{{r|Biskup Edward Kisiel i dzieło katechizacji}} na podstawie [[dysertacja|dysertacji]] ''Wartości społeczne Wcielenia według św. Hilarego z Poitiers''{{r|Prokop}}.
W marcu 1943 przedostał się do Białegostoku, gdzie uzyskał skierowanie do pracy jako [[wikariusz]] w [[parafia Matki Bożej Anielskiej w Czarnej Wsi|parafii Matki Bożej Anielskiej w Czarnej Wsi]] (1943–1944). Następnie był wikariuszem ekonomicznym w [[parafia św. Wojciecha w Uhowie|parafii św. Wojciecha w Uhowie]] (1944–1945), po czym pracował jako [[prefekt (Kościół katolicki)|prefekt]] szkolny w [[parafia św. Rocha w Białymstoku|parafii św. Rocha w Białymstoku]], a także prefekt białostockich szkół: Gimnazjum Krawieckiego, Państwowej Szkoły Powszechnej dla Dorosłych, Państwowego Gimnazjum i Liceum Gospodarczego, Technikum Mechanicznego, Zasadniczej Szkoły Zawodowej, Technikum Mleczarskiego oraz Zasadniczej Szkoły Przemysłu Mięsnego. W latach 1969–1971 administrował parafią św. Rocha w Białymstoku w charakterze wikariusza ekonomicznego. W 1947 został dekanalnym sekretarzem Krucjaty Eucharystycznej, w 1957 wszedł w skład kolegium duszpasterzy akademickich, w 1958 został cenzorem ksiąg religijnych i wydawnictw kościelnych, a w 1960 archidiecezjalnym duszpasterzem młodzieży szkolnej{{r|Prokop}}. Od 1957 do 1976 piastował stanowisko archidiecezjalnego wizytatora religii{{r|Biskup Edward Kisiel i dzieło katechizacji}}. Pełnił funkcję spowiednika alumnów wyższego seminarium duchownego i sióstr misjonarek św. Rodziny{{r|Prokop}}. W 1970 został ustanowiony referentem wydziału duszpasterskiego{{r|Prokop}}, w 1971 kanclerzem kurii arcybiskupiej{{r|Biskup Edward Kisiel i dzieło katechizacji}}, a w 1975 wszedł w skład diecezjalnej komisji ds. wychowania w seminarium duchownym
Od 1970 wykładał zagadnienia pastoralne w Diecezjalnym Ośrodku Kształcenia Soborowego{{r|Prokop}}.
| |||