[[Image:Nałęcz Kaziemierza Raczyńskiego.JPG|thumb|Panoplium z tarczą herbową]]
'''Panoplia''' (armatura, spolia hostium), motyw dekoracyjno-symboliczny pochodzenia rzymskiego. W czasach [[Republika rzymska|republiki rzymskiej]] i później [[Cesarstwo rzymskie|cesarstwa]] oręż zdobyty na wrogu po zwycięskiej bitwie układano pod zawieszoną na krzyżu zbroją wodza pokonanej armii. Był to znak chwalebnego zwycięstwa, jednocześnie ofiara dla boga [[Mars]]a oraz symbol deifikacji zwycięskiego wodza. W [[Heraldyka|heraldyce]] nowożytnej panoplia umieszczano za i pod [[herb]]em dowódcy wojskowego po odniesionym przez niego znaczącym zwycięstwie. Armaturę herbową komponowano z pik, [[Halabarda|halabard]], [[buńczuk]]ów, [[Chorągiew|chorągwi]], [[Szabla|szabli]], dział i innego sprzętu wojennego. Przykładem zastosowania armatury w heraldyce Polski szlacheckiej jest herb na portrecie [[Starosta|starosty]] sandomierskiego Krzysztofa Tarnowskiego z [[XVI]] wieku. W wieku [[XVIII]] i [[XIX]] armaturę spotyka się nieporównanie częściej niż w czasach wcześniejszych, lecz jest ona bardziej dowodem próżności rodowej niż rzeczywistych osiągnięć militarnych.
'''Panoplia (architektura)''' – '''panoplium''' to element dekoracyjny złożony z krzyżujących się części uzbrojenia ([[tarcza|tarcz]], [[Miecz (broń)|mieczy]], [[zbroja|zbroi]], [[hełm|hełmów]] itp.). Fragmenty uzbrojenia ułożone są na płaszczyźnie, symetrycznie wobec elementu pionowego np. [[włócznia|włóczni]]. Panoplie stosowano jako [[relief]]y lub [[rzeźba (sztuka)|rzeźby]]. Występowały w [[starożytny Rzym|starożytnym Rzymie]] i stylach nowożytnych ([[Odrodzenie|renesans]], [[barok]]).
