Lubart: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Lowdown (dyskusja | edycje)
kat.
m int., lit.
Linia 11:
Lubart założył między 1341 a 1382 na Wołyniu miasto o swoim imieniu [[Lubar]] nad rzeką [[Słucz (dopływ Horynia)|Słuczą]], i miał tu warowny zamek.
 
W [[1350]] Lubart w czasie najazdu zniszczył [[Lwów]] i inne pobliskie miejscowości jakie napotkał w drodze z Wołynia. Gdy w czasie wyprawy króla Kazimierza został podpisany rozejmemrozejm (najstarszy spisany i zachowany układ polsko-litewski), mający obowiązywać do [[24 czerwca]] [[1355]], w którym podzielono m.in. [[Ruś Halicko-Włodzimierska|Ruś Halicko-Włodzimierską]], tak, że Polska otrzymała ziemię halicką, przemyską i sanocką, a [[Litwa]]: włodzimierską, łucką, bełską, chełmską i brzeską i [[Bieszczady Zachodnie|Krzemieniec]], należący do księcia [[Narymunt Gleb|Jerzego Narymuntowicza]], (nazwanego „[[Kondominium (kolonia)|kondominium]] polsko-litewskim”), to układ ten nie utrzymał się długo, został zerwany przez ks. Lubarta. W kolejnym układzie pokojowym, z jesieni [[1366]], Lubart otrzymał tylko cześć księstwa: ziemię łucką i część ziemi włodzimierskiej, a do Polski przyłączono ziemię [[chełm]]ską, i bełską (obie oddając w lenno [[Jerzy Narymuntowicz|Jerzemu Narymuntowiczowi]]), pozostałą część ziemi włodzimierskiej otrzymał w lenno [[Aleksander Koriatowic]]z. Po śmierci [[Ludwik Węgierski|Ludwika Węgierskiego]] w [[1382]], Lubart nie przystąpił już do walki, lecz odzyskał ziemię pokojowo, wykupując od starostów węgierskich [[Olesko]], [[Horodło]], [[Łopatyn]], [[Bieszczady Zachodnie|Krzemieniec]], [[Peremil]] i [[Siestratyn]].
 
Lubart Dymitr zmarł przed [[1386]].
 
Osoba pierwszej żony księcia Lubarta nie jest pewna. We wcześniejszej literaturze przyjmowano, że była to córka księcia halicko-wołyńskiego [[Bolesław Jerzy II|Bolesława II Jerzego]] i jego drugiej żony, inni historycy uważali, że byłobyła to córka księcia włodzimierskiego [[Andrzej II Halicki|Andrzeja Halickiego]], współcześnie wysuwany jest pogląd, że była nią córką kniazia Daniela Ostrogskiego<ref>J. Tęgowski, ''Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów'', Poznań – Wrocław 1999, s. 235-237.</ref>
 
Drugą żoną księcia Lubarta była Olga, córka Konstantego Wasylowica, księcia rostowskiego, siostrzenica księcia moskiewskiego Siemiona Dumnego. Z tego małżeństwa miał trzech synów: Fiodora, Łazarza i Siemiona.
 
W 1386 syn Lubarta, książę włodzimierski i łucki [[Fiodor Lubartowicz]] złożył hołd Władysławowi Jagielle i Jadwidze. Król polski rozpoczął ograniczanie jego władzy: spod władzy Fedora wyłączono część księstwa, zarządzaną przez [[Fiodor Daniłowicz|Fedora Daniłowicza]] (Ostrogskiego) i zmieniono w bezpośrednie lenno Polski.
W 1387 odebrano Fedorowi Lubartowiczowi ziemię łucką na rzecz Witolda.