Theodor Oberländer: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
Linia 38:
W końcowych dniach wojny trafił do niewoli amerykańskiej, z której został zwolniony w 1946. Po wojnie zawodowy polityk. Początkowo [[Wolna Partia Demokratyczna|FDP]] (1948), następnie [[GB/BHE]] ([[język niemiecki|niem.]] ''Gesamtdeutscher Block/Bund der Heimatvertriebenen und Entrechteten'' - [[język polski|pol.]]''Wszechniemiecki Blok/Związek Wypędzonych i Wywłaszczonych'') - bloku ugrupowań [[Ziomkostwa w Niemczech|ziomkostw]]<ref>Części koalicji rządowej kanlcerza [[Konrad Adenauer|Adenauera]]</ref>, wreszcie (od 1956) [[Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna (Niemcy)|CDU]]. W latach 1953-1960 minister w rządzie [[Republika Federalna Niemiec (1949–1990)|RFN]]. W latach 1953-1961 deputowany do [[Bundestag]]u.
 
Poczynając od końca 1959, [[KGB]] przeprowadziło akcję [[Dezinformacja|dezinformacyjną]] w sprawie Oberländera i batalionu „Nachtigall”. Akcja dezinformacyjna KGB nastąpiła po skrytobójczym zabójstwie [[Stepan Bandera|Stepana Bandery]] przez agenta KGB [[Bohdan Staszynski|Bohdana Staszynskiego]] (15.X10.1959). Po wykryciu w czasie sekcji zwłok w ciele Bandery [[cyjanek potasu|cyjanku potasu]] i wykluczeniu w ten sposób naturalnej przyczyny śmierci (na jaką zamach był upozorowany), propaganda sowiecka wskazała na Theodora Oberländera jako rzekomego zleceniodawcę zabójstwa. Motywem miała być chęć usunięcia świadka zbrodni wojennych, za które Oberländer miał być rzekomo odpowiedzialny, w szczególności [[Mord profesorów lwowskich|mordu profesorów lwowskich]], którego [[sprawstwo]] zostało właśnie wówczas przypisane przez propagandę ZSRR [[Batalion „Nachtigall”|batalionowi „Nachtigall”]]<ref>[[Grzegorz Rossoliński-Liebe]], ''Stepan Bandera: The Life and Afterlife of a Ukrainian Nationalist. Fascism, Genocide, and Cult'', Stuttgart 2014, Ibidem Verlag, {{ISBN|978-3-8382-0604-2}} s. 349-352.</ref>.
 
Sąd Najwyższy [[Niemiecka Republika Demokratyczna|NRD]], w dniu 29 kwietnia 1960, po zaocznym procesie skazał Theodora Oberländera (czynnego ministra w rządzie RFN) za [[sprawstwo kierownicze]] w zbrodniach wojennych we Lwowie w lipcu 1941 na karę dożywotniego ciężkiego więzienia i utratę obywatelskich praw honorowych na zawsze.