Grobowce mykeńskie: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m lit.
Linia 2:
'''Grobowce mykeńskie''' – grobowce z okresu [[Kultura mykeńska|kultury mykeńskiej]], znajdujące się na [[Peloponez|Półwyspie Peloponeskim]], które w swej charakterystycznej formie i konstrukcji pojawiły się w [[XVII wiek p.n.e.|XVII]]-[[XVI wiek p.n.e.]] Budowane one były głównie dla władców i najwyższych warstw społecznych, podczas gdy większość społeczeństwa kontynuowała zwyczaj palenia zwłok.
 
Grobowce mykeńskie, tzw. [[Grobowiec szybowy|szybowe]] były budowane w formie szybu o [[Wymiary geometryczne|głebokościgłębokości]] 1-5 [[metr]]ów i przeciętnych rozmiarach komory od 2*3 do 4*6 metrów. Boczne ściany obudowywane były kamieniami i [[cegła|suszonymi cegłami]]. Na grobach, otoczonych [[mur]]em, umieszczane były [[stela|stele]] grobowe.
 
W XVI wieku p.n.e. zaczęły pojawiać się, wykuwane w skale, groby o kontrukcjikonstrukcji [[kopuła (architektura)|kopułowej]], przeznaczone dla władców. Składają się one z trzech części, [[Dromos (architektura)|dromosu]], przedsionka i komory uszczelnionej [[glina|gliną]]. Były one nakrywane [[kopuła pozorna|pozorną kopułą]]. Również w tych grobowcach umieszczana była na jego szczycie stela. Dromos był zasypywany ziemią, zaś wejście blokowane kamieniami.
 
W [[Mykeny|Mykenach]] odnaleziono 9 tego typu grobowców, ponadto odkryte zostały one także w innych częściach [[Starożytna Grecja|Hellady]]. Najsłynniejszym mykeńskim grobowcem drugiego typu jest tzw. [[Skarbiec Atreusza]].