Ali ibn Husajn: Różnice pomiędzy wersjami

|przyczyna śmierci = śmierć przez [[Zatrucie|otrucie]] z rozkazu [[Al-Walid I|Al-Walida I]]

Prawnuk [[Mahomet]]a, wnuk Alego, syn [[Husajn ibn Ali|Husajna]] i [[Szahrbanu]] – perskiej księżniczki (wziętej do niewoli podczas [[Arabski podbój Iranu|muzułmańskiego podboju]]) i córki ostatniego [[Król królów|szachinszacha]] [[Starożytny Iran|Persji]] z [[Sasanidzi|dynastii Sasanidów]], [[Jezdegerd III|Jezdegirda III]].<ref>Imam Ali Ibn Husain (2009). Al-Saheefah Al-Sajjadiyyah Al-Kaamelah. Tłumaczenie ze wstępem i przypisami Willian C. Chittick, wstęp S. H. M. Jafri. Kom, Islamska Republika Iranu: Publikacje Ansarijan. s. 7-10.</ref> Za wczesnego życia, jego linia sukcesji i przywództwo nad ummą zostały zakwestionowane przez [[Muhammad ibn al-Hanafijja|ibn al-Hanafijję]], jednego z synów [[Ali ibn Abi Talib|Alego]] i Khawlah bint Dżafar.<ref>Heli, Ja'far ibn Mohammad ibn Nama (2001). Mosirol ahzan [در سوگ امیر آزادی]. Iran-Kum: Hazeq. s. 399.</ref> Według tradycji, aby rozwiązać spór o sukcesję al-Hanafijja i Ibn Husajn udali się do [[Al-Kaba|Kaby]] gdzie obaj następnie modlili się przy [[Hadżar|czarnym kamieniu]]; modlitwa pierwszego nie przyniosła rezultatu, modlitwa drugiego wprawiła kamień w ruch. W ten sposób muzułmanie dowiedzieli się kto jest prawowitym Imamem po Husajnie.<ref>Sharif al-Qarashi, Bāqir (2000). The Life of Imām Zayn al-Abidin (as). Tłumaczenie Jāsim al-Rasheed. Irak: Publikacje Ansarijan, n.d. Druk. s. 94 - 96.</ref> Jakkolwiek, zwolennicy al-Hanafijji utworzyli mniejszościową sektę [[Kajsanici|kajsanitów]]. Przytłaczająca większość szyitów poparła jednak ibn Husajna. Jako jeden z nielicznych przeżył [[Bitwa pod Karbalą|masakrę pod Karbalą]], gdzie następnie wojska [[Jazid I|Jazida]] wzięły go do niewoli przed obliczę [[Umajjadzi|umajjadzkiego]] kalifa w Damaszku. Ostatecznie wypuszczony na wolność, w drodze powrotnej do [[Medyna (Arabia Saudyjska)|Medyny]], wygłosił przemowy w Damaszku i Kufie w obronie własnego ojca i jego misji (oporu wobec Umajjadów i próby ustanowienia kalifatu rządzonego przez potomków Mahometa).<ref>Imam Ali Ibn Husain (2009), s.10</ref><ref>Madelung, Wilferd. [http://www.iranicaonline.org/articles/ali-b-hosayn-b-ali "ʿALĪ B. ḤOSAYN B. ʿALĪ B. ABĪ ṬĀLEB". ENCYCLOPÆDIA IRANICA.] Dostęp(ang). 3 sierpień,[dostęp 2016.-08-03]</ref>. Otruty z rozkazu kalifa [[Al-Walid I|Al-Walida]].<ref>WOFISAtaya, (2001)S. A"[https://books.google.com.au/books?id=sSe9CQAAQBAJ&pg=PA68&dq=ali+ibn+hussein+poison&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwiX05bOpqDUAhWCxLwKHdKWCMkQ6AEIIjAB#v=onepage&q=ali%20ibn%20hussein%20poison&f=false BriefRunning HistoryHead]" ofw the''Islam: FourteenPeace Infallibles& (3rdTerrorism, ed.).Brief Tehran:History, WorldPrinciples Organizationand forBeliefs'', Islamics. Services68. ISBN 9781312964211</ref><ref>Al-Islam.org. ''[https://www.al-islam.org/story-of-the-holy-kaaba-and-its-people-shabbar/fourth-imam-ali-ibn-al-husayn-zainul-abedeen Al-Islam.org: The Fourth Imam, ‘Ali Ibn Al Husayn, Zainul Abedeen].'' (asang). [dostęp 2017-06-03]</ref>.