Efekt Meissnera: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m poprawiam nazwy nagłówków końcowych
Wipur (dyskusja | edycje)
przeredagowanie
Linia 1:
[[Plik:Meissner effect p1390048.jpg|thumb|230px|[[Magnes]]Chłodzony ciekłym azotem magnes [[Lewitacja (technika)|lewitujący]] nad [[Nadprzewodnictwo wysokotemperaturowe|nadprzewodnikiem wysokotemperaturowym]] chłodzony [[Ciekły azot|ciekłym azotem]]]]
[[Plik:EfektMeisnera.svg|230px|thumb|Linie pola magnetycznego zostają wypchnięte z nadprzewodnika w temperaturze niższej od krytycznej]]
 
'''Efekt Meissnera''', (lub'''zjawisko Meissnera''', także '''efekt Meissnera-Ochsenfelda''') lub '''zjawisko Meissnera-Ochsenfelda''' – [[zjawisko fizyczne|zjawisko]] zaniku pola magnetycznego (wypchnięcia [[pole magnetyczne|pola magnetycznego]]) z [[Nadprzewodnictwo|nadprzewodnika]], gdy przechodzi on w stan nadprzewodzący. Zjawisko zostało odkryte w [[1933]] roku przez [[Fritz Walther Meissner|Walthera Meissnera]] i [[Robert Ochsenfeld|Roberta Ochsenfelda]].
 
Zjawisko Meissnerato jest podstawą do określenia, czy dany przewodnik o zerowym [[Rezystancja|oporze elektrycznym]] jest nadprzewodnikiem.
 
== Opis zjawiska ==
Zewnętrzne pole magnetyczne o natężeniu mniejszym od granicznego nie wnika do nadprzewodnika, z wyjątkiem jego cienkiej warstwy przypowierzchniowej nadprzewodnika(jej (grubość tej warstwy nazywa się [[Głębokość wnikania Londonów|głębokością wnikania Londonów]]),; natężenie pola magnetycznego wewnątrz nadprzewodnika jest równe zerozeru. NatężenieGraniczne graniczne pola magnetycznegonatężenie, powyżej którego stannadprzewodnictwo nadprzewodnictwanie zostaje zniszczonywystępuje, zależy od materiału nadprzewodnika oraz temperatury nadprzewodnika.
 
Gdy wartość zewnętrznego pola magnetycznego przekroczy natężenie graniczne, wówczas zjawisko nadprzewodnictwa zanika i pole to zaczyna wnikać do wnętrza materiału. Jeżeli natężenie pola ponownie będzie się zmniejszać, to znów może być osiągnięty stan nadprzewodnictwa a pole magnetyczne zostanie wypchnięte z wnętrza próbki. Przyczyną wypchnięcia jest pojawienie się w powierzchownej warstwie nadprzewodnika prądu elektrycznego o takim natężeniu, że wytworzone przez niego pole magnetyczne kompensuje pole magnetyczne wewnątrz nadprzewodnika. Związana z tym siła może utrzymać bryłkę nadprzewodnika nad stacjonarnym magnesem – jest to zjawisko [[Lewitacja (technika)|lewitacji]] nadprzewodnika. Lewitujący w ten sposób nadprzewodzący magnes ma szczególną właściwość: może pozostawać w bezruchu (dzięki liniom pola magnetycznego uwięzionym w defektach sieci krystalicznej) lub wirować.
__NOTOC__
== Wyjaśnienie fenomenologiczne ==
Pierwszym wyjaśnieniem teoretycznym efektu Meissnera jest [[Teoria Londonów|równanie Londonów]]:
Linia 17 ⟶ 18:
:: <math>\nabla \times \vec{B} = \mu_0 \vec{J_d} </math>
gdzie
: ''J<sub>d</sub>'' – gęstość prądu,
: ''B'' – lokalna indukcja magnetyczna,
: ''λ'' – głębokość wnikania.
 
Linia 30 ⟶ 31:
 
Fenomenologiczna teoria Londonów pozwoliła na wyjaśnienie eksperymentów bez podania mikroskopowych przyczyn powstawania nadprzewodnictwa. Pierwszą teorią mikroskopową, z której wynika efekt Meissnera jest [[teoria BCS]].
 
== Zobacz też ==
{{Commons|Meissner effect|Efekt Meissnera}}
* [[Lewitacja (technika)|lewitacja]]
* [[nadprzewodnictwo wysokotemperaturowe]]
 
== Bibliografia ==