Energia (rakieta): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m commons |
źródła/przypisy |
||
Linia 1:
[[Plik:ENERGIJA.png|mały|upright|Energia]]
'''Energia''' była największą [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radziecką]] [[Rakieta nośna|rakietą nośną]], o wysokości 58 m i średnicy 20 m, zdolną wynieść na orbitę ładunek o masie około 100 ton, czy też wysłać ładunek o masie 32 ton w drogę na [[Księżyc]]<ref name="statki">{{Cytuj książkę | autor = Robert Godwin | tytuł = Rosyjskie statki kosmiczne | wydawca = Pruszyński Media Sp. z o.o. | miejsce = Warszawa | data = 2012 | seria = Historia podboju Kosmosu | strony = 65 | isbn = 978-83-7839-096-1}}</ref>, czyli mniejszej niż amerykański [[Saturn V]]. Była przewidziana dla [[Wahadłowiec kosmiczny|wahadłowca]] [[Buran (wahadłowiec)|Buran]], jak również ciężkich [[satelita|satelitów]] wojskowych, szczególnie tych z radzieckiej wersji programu ''Gwiezdne Wojny''.
Była podobna do amerykańskiego zestawu startowego [[Wahadłowiec kosmiczny|wahadłowca kosmicznego]]. Jednak w przeciwieństwie do niego posiadała własne silniki startowe – 4 silniki [[RD-0120]] i 4 silniki [[RD-170]] (w Buranie znajdowały się tylko pomocnicze), więc mogła startować bez promu.
W kosmodromie [[Bajkonur]] na potrzeby rakiety Energia przebudowano [[Kompleks startowy nr 110 kosmodromu Bajkonur|Kompleks 110]], wykorzystywany wcześniej przez rakiety [[N1]], oraz zbudowano nowy [[Kompleks startowy nr 250 kosmodromu Bajkonur|Kompleks 250]].
Linia 8:
[[Walentin Głuszko]] doskonale zdawał sobie sprawę, że jedynym paliwem, które można zastosować w przypadku tak masywnego ładunku, jest ciekły [[tlen]] i [[wodór]] – darzone przez niego tak wielką niechęcią. Ponieważ nie było alternatywy, konstruktor dał zielone światło [[Siemion Kosberg|Kosbergowi]], który rozpoczął intensywne prace nad silnikiem RD-0120. Konstrukcja rakiety miała zasadnicza cechę [[R-7 (rodzina rakiet)|R-7]]: składała się z jednostki centralnej i połączonych z nią czterech silników pomocniczych, i zaskakująco przypominała wyglądem zbiornik paliwa z rakietami pomocniczymi, wykorzystywane w przypadku amerykańskich wahadłowców. Silniki pomocnicze RD-170 konstrukcji Głuszki były napędzane [[Ciekły tlen|ciekłym tlenem]] i [[Nafta|kerozyną]] (rozwój RD-170 doprowadził do powstania nowej rodziny radzieckich rakiet nośnych o nazwie [[Zenit-2 (rakieta)|Zenit]]){{r|statki}}.
* 15 maja 1987 – pierwszy lot, dostarczenie na orbitę rosyjskiej bojowej stacji kosmicznej ''[[Polus]]'' (co wyszło na jaw dopiero w 1996 roku). Polus nie osiągnął orbity i spłonął w atmosferze, jednak winne temu były błędy w oprogramowaniu stacji, nie rakieta nośna
* 15 listopada 1988 – drugi i zarazem ostatni lot, wyniesienie na orbitę wahadłowca Buran (lot bezzałogowy, brak ogniw paliwowych, systemy podtrzymywania życia i system odprowadzania ciepła nie były jeszcze gotowe).
| |||