Blokada Berlina: Różnice pomiędzy wersjami

'''Blokada Berlina (Zachodniego)''' – jeden z pierwszych poważnych kryzysów [[zimna wojna|zimnej wojny]], mający miejsce w latach [[1948]]–[[1949]].

 

 

Związek Radziecki obawiał się, że straci gospodarczą kontrolę nad swoją częścią Niemiec i w nocy z [[23 czerwca|23]] na [[24 czerwca]] okupacyjne władze strefy radzieckiej zarządziły blokadę zachodnich sektorów Berlina oraz odcięły dostawy energii elektrycznej. Lądowe szlaki komunikacyjne wiodące przez radziecką strefę okupacyjną ([[Stany Zjednoczone|amerykańskie]], [[Wielka Brytania|brytyjskie]] i [[Francja|francuskie]] [[sektory Berlina]] stanowiły [[enklawa|enklawę]] na terytorium kontrolowanym przez [[Sowieci|Sowietów]]) zostały zablokowane, w odpowiedzi na co mocarstwa zachodnie (USA i Wielka Brytania) rozpoczęły tworzenie [[Most powietrzny|mostu powietrznego]]. Amerykanie swoje działania określili mianem [[Operacja Vittles|operacji Vittles]], Brytyjczycy – [[operacja Plainfare|operacją Plainfare]]. Początki mostu powietrznego, na małą skalę, dla własnych potrzeb, Amerykanie wdrożyli już 1 kwietnia 1948, a po nich Brytyjczycy<ref name=pict/>. Natychmiast po wprowadzeniu pełnej blokady, alianci zachodni rozpoczęli niemającą do tej pory precedensu akcję zaopatrywania całego miasta mostem powietrznym.