Atsutane Hirata: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
int. |
|||
Linia 7:
Pozostawił po sobie ponad 100 pism, m.in. ''Kamoshō'' (1803), ''Kodō taii'' (1811), ''Koshichō'' (1811), ''Tama no mihashira'' (1812), ''Tamadasuki'' (1824), ''Koshiden'' (1825){{r|frederic}}. W oparciu o tekst kronik ''[[Kojiki]]'' i ''[[Nihon-shoki|Nihongi]]'' próbował wypracować popularną formę shintō{{r|tubielewicz}} i stworzyć spójną teologię tej religii{{r|hane}}. Nawoływał do odrodzenia ducha narodowego i krytykował [[buddyzm]], konfucjanizm oraz myśl zachodnią{{r|historical}}, chociaż z drugiej strony w jego myśli znaleźć można elementy synkretyzmu: włączył buddyjskie bóstwa do panteonu shintō, tradycyjną moralność shintoistyczną utożsamiał z cnotami konfucjańskimi{{r|tubielewicz}}, czerpał również z osiągnięć nauki europejskiej{{r|frederic|historical}}.
Ideologia Hiraty przepełniona jest przekonaniem o wyższości Japończyków nad innymi narodami i odrzucaniem obcych wpływów kulturowych{{r|frederic}}. Japonia, według Hiraty, była krajem bogów, górującym nad innymi{{r|gordon}}. Nawet najskromniejszy z Japończyków jest lepszy od innych ludzi. Choć doceniał wiedzę Holendrów, przyrównywał ich do psów, a Chińczyków uważał za nieczystych - nie był jednak fanatycznie antycudzoziemski. Uważał, że przyjęcie pewnych wątków myśli zagranicznej może być pożyteczne, choć sympatyzował z izolacjonistyczną polityką [[siogunat]]u. Sam zresztą zetknął się z myślą zachodnią i czasem do niej nawiązywał, cytujac [[Nowy Testament]], czy przyrównując bóstwa [[Izanami i Izanagi]] do [[
Jego postawa wobec buddyzmu był jednoznacznie wroga. Uważał, że należy pozbyć się wszystkiego, co "zalatuje buddyzmem", by przywrócić prawdziwego ducha [[Yamato-damashii|Yamato]]. Uważał, że buddyzm jest wrogi bogom; że błędnie odrzuca świat doczesny; że niepotrzebnie poszukuje [[Oświecenie (religie Wschodu)|oświecenia]], traktując je jako nadzwyczaj trudne, podczas, gdy w rzeczywistości człowiek jest z natury oświecony i rozumie wszystko, co mu się jasno wyjaśni. Ta wrogość wobec buddyzmu miała poważne skutki w późniejszych czasach, gdy po restauracji Meiji wybuchały antybuddyjskie zamieszki{{r|hane}}.
W odróżnieniu od swego nauczyciela, Norinagi, który dążył do odtworzenia autentycznej kultury japońskiej, Hirata tworzył ideologię zwróconą przede wszystkim ku polityce. Hirata i inni uczniowie Norinagi o podobnym nastawieniu, postulowali lojalność wobec „Japonii”, a nie wobec lokalnej domeny ([[Han (Japonia)|han]]) i jej władcy ([[daimyō]]), która dominowała w okresie Edo. Był także aktywnym krytykiem systemu [[siogunat|bakufu]]{{r|frederic|historical}}, uważając, że problemy jakie kraj przeżywa dowodzą, że siogunat nie wypełnia właściwie swoich obowiązków wobec cesarza i ludu{{r|gordon}}.Opowiadał się za przywróceniem władzy cesarzowi i w 1841 roku został z tego powodu zesłany do rodzinnej Akity i umieszczony w [[areszt domowy|areszcie domowym]], gdzie zmarł{{r|frederic|historical}}. W chwili śmierci miał 3745 zarejestrowanych uczniów{{r|gordon}}. Aczkolwiek to nie uczniowie Hiraty obalili shōgunat, stworzyli jednak sprzyjający zmianie klimat intelektualny{{r|gordon}}, a filozofia ich nauczyciela wywarła duży wpływ na nacjonalistyczne nastroje w okresie [[restauracja Meiji|restauracji Meiji]]{{r|historical}}.
| |||