Jean-Michel Jarre: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
rytmika w Oxygene
Wycofano ostatnią zmianę treści (wprowadzoną przez 213.114.77.71) i przywrócono wersję 49931285 autorstwa Nalimer
Linia 51:
W 1971 Jarre wziął udział w balecie „AOR” w [[Opéra Garnier|Palais Garnier]]{{odn|Remilleux|1988|s=17}}{{r|bourges}}. Komponował muzykę na potrzeby baletu, teatru, reklam i programów telewizyjnych{{odn|Hughes|Reader|2003|s=303}}, a także dla takich artystów, jak [[Patrick Juvet]] czy [[Christophe]]{{r|Steamroller}}. Po raz pierwszy został też autorem ścieżki dźwiękowej do filmu – ''[[Spalone stodoły]]''{{odn|Remilleux|1988|s=18}}. W 1972 skomponował muzykę do ''International Festival of Magic''{{r|Profile}}. W tym samym roku ukazał się jego pierwszy album, ''[[Deserted Palace]]''{{odn|Remilleux|1988|s=27}}. Począwszy od lat 1973–74, komponował dla [[Françoise Hardy]] i [[Gérard Lenorman|Gérarda Lenormana]], a także pisał teksty dla Christophe i reżyserował jego występ w [[Olympia (Paryż)|Olympii]]{{r|Profile}}.
 
W 1976 ukazał się niskobudżetowy album ''[[Oxygène]]'', nagrany w domowym studiu. Znalazło się na nim sześć ponumerowanych utworów, nagranych przy użyciu syntezatorów., Wyraźnaopartych fascynacjaraczej harmonikąna Bacha oraz rytmiczne frazy z użyciem Korg Minipop (Oxygene 2melodii, 4,niż 5,na 6)rytmie. Jarre wykorzystał takie instrumenty, jak [[Eminent 310 Unique|Eminent 310]] czy [[automat perkusyjny]] Korg Minipops, rejestrując je przy pomocy 8-ścieżkowego magnetofonu Scully. Różne efekty [[echo|echa]] zostały wygenerowane przy pomocy syntezatora [[EMS VCS 3]]{{r|30Years}}{{r|boo}}. Wykorzystano też [[ARP 2600]]{{r|Favorite}}.
 
Początkowo album sprzedawał się słabo. Został odrzucony przez kilka wytwórni płytowych, aż w końcu jedna ze studentek Schaeffera, Hélène Dreyfus, namówiła swojego męża, by wydał ''Oxygène'' pod swoim szyldem, Disques Motors{{r|Steamroller}}. Wytłoczono 50 tys. kopii, promowanych później w sklepach hi-fi, klubach i dyskotekach{{r|boo}}. Do kwietnia 1977 udało się sprzedać we Francji 70 tys. egzemplarzy{{odn|Kahn|Way|1977|s=10}}. W wywiadzie dla magazynu ''[[Billboard (tygodnik)|Billboard]]'' ówczesny dyrektor Dreyfusa, Stanislas Witold, powiedział: ''Stawiamy przede wszystkim na Jeana-Michela Jarre’a. Jest wyjątkowy i jesteśmy pewni, że do 1980 będzie znany na całym świecie''{{odn|Kahn|Way|1977|s=10}}. Od tego czasu sprzedano około 12 mln egzemplarzy albumu, który stał się tym samym najlepiej sprzedającym się francuskim wydawnictwem muzycznym w historii{{odn|Hughes|Reader|2003|s=303}}. Zdobył 2. miejsce na listach w Wielkiej Brytanii<!-- brak przypisu -->, 65. w Kanadzie{{r|RPM}} i dostał się do pierwszej setki w Stanach Zjednoczonych<!-- brak przypisu -->. Najbardziej znany singel z albumu, „Oxygène IV”, dotarł do 4. miejsca na brytyjskiej liście przebojów{{r|30Years}}{{odn|Snider|2008|s=257}}{{odn|Jenkins|2007|s=159}}{{odn|Warwick|Brown|Kutner|2004|s=558–559}}.