Rozbicie dzielnicowe Rusi: Różnice pomiędzy wersjami

W 1325 roku metropolita Piotr przeniósł rezydencję metropolitów ruskich z [[Włodzimierz (Rosja)|Włodziemierza nad Klaźmą]] do [[Moskwa|Moskwy]] i nakazał swoim następcom rezydować w tym samym miejscu<ref>B. Gudziak, ''Kryzys i reforma. Metropolia kijowska, patriarchat Konstantynopola i geneza unii brzeskiej'', Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2008, 978-83-227-2899-4, s.24</ref>. W 1462 roku tron moskiewski objął [[Iwan III Srogi]], który w znacznej mierze zjednoczył kraj, wcielając do rządzonego przez siebie państwa księstwa udzielne: [[Jarosław]] (1463), [[Rostów]] (1474), [[Nowogród Wielki]] (1478) i [[Twer]] (1485). Korzystając z rozkładu [[Złota Orda|Złotej Ordy]], Iwan III wstrzymał całkowicie wypłacanie daniny i odparłszy tatarskie ataki odwetowe (1472 i 1480), ostatecznie uwolnił ziemie ruskie spod panowania [[Tatarzy|Tatarów]]. W okresie tym nastąpiła również unifikacja prawa na Rusi. U podstaw nowego ''[[Sudiebnik Iwana III|Sudiebnika]]'' Iwana III z 1497 r. legły m.in. ''[[Ruska Prawda]]'' (XI w.), dźwińska i biełozierska ''Ustawnaja [[gramota]]'' (1397, 1488) oraz pskowska i nowogrodzka ''Sudnaja gramota'' (1467, 1471). Panujący od 1505 roku [[Wasyl III Rurykowicz|Wasyl III]] dokończył dzieło jednoczenia kraju, przyłączając do swego państwa: [[Psków]] (1510), [[Smoleńsk]] (1514) i [[Riazań]] (1521). W 1591 roku zostało zniesione ostatnie księstwo udzielne na Rusi. Wielkie Księstwo Moskiewskie zyskało panowanie nad całą północno-wschodnią Rusią, podczas gdy zachodnie księstwa ruskie zostały wcześniej wcielone do Litwy, Polski i w mniejszym stopniu innych krajów.