{{inne znaczenia|tytułu władców polis greckich|[[Basileus (Bizancjum)]]}}
'''Basileus''', '''Bazyleusbazyleus''' ([[Język grecki|gr.]] {{grc|βασιλεύς}}) — tytuł noszony przez władców lub [[archont|najwyższych urzędników]] [[polis|miast-państw]] greckich oraz monarchów hellenistycznych, na język polski tłumaczony jako ''król''. Zadaniem ''bazyleusa'' było sprawowanie pieczy nad sprawami religijnymi<ref>''Encyklopedia Historia'', Wyd. GREG, Kraków 2007, {{ISBN|9788373277823}}, s.30.</ref>. Terminem ''bazyleus'' w średniowieczu określano [[cesarze bizantyjscy|cesarzy bizantyjskich]]. Również tym terminem określano ludzi o niemalże boskiej pozycji w społeczeństwie, ponieważ ''bazyleus'' stanowił prawo, był naczelnym wodzem oraz najwyższym sędzią. Stanowił także najwyższe zwierzchnictwo nad [[Kościół Wschodni|Kościołem Wschodnim]]<ref>Tamże.</ref>.
W okresie nowożytnym władcy [[Historia Grecji|Królestwa Grecji]] także nosili tytuł ''basileusa'', podkreślając w ten sposób związek kraju ze starożytną i średniowieczną przeszłością; oficjalnym tytułem władcy [[Grecja|tego kraju]] do roku [[1974]] był ''Βασιλεύς των Ελλήνων'' ''(Basileus ton Ellinon)''.
