'''Marian Pieciukiewicz''' (biał. ''Мар'ян Пецюкевіч'', ur. 24 września 1904 w [[:be:Цяцеркі (вёска)|CieciorkachCiecierkach]]<ref>Krzysztof Łukowski, [http://jody.blog.onet.pl/2006/06/02/marian-pieciukiewicz-ur-w-ciecierkach-etnograf/ Marian Pieciukiewicz – ur. w Ciecierkach, etnograf]</ref>, gm. [[Ikaźń (wieś)|Ikaźń]], zm. 25 września 1983 w [[Toruń|Toruniu]]) - enograf, znawca kultury białoruskiej.
Urodził się w ubogiej rodzinie Józefa, włościanina-katolika. Naukę początkową odebrał w [[SzawleSzawliany|SzawlachSzawlanach]]. Po Pierwszej Wojnie Światowej z pomocą księży W. Szutowicza i [[Adam Stankiewicz|A. Stankiewicza]] trafił do [[Gimnazjum Białoruskie w Wilnie|Gimnazjum Białoruskiego]] w [[Wilno|Wilnie]]. Później do roku 1928 uczył się także w gimnazjum w [[Radoszkowicze|Radoszkowicach]]. Po nieudanej próbie przedostania się do Czechosłowacji w celu podjęcia tam studiów, odbył służbę wojskową, po której został przyjęty na Uniwersytet Stefana Batorego. Jeszcze podczas studiów rozpoczął pracę w [[Biblioteka Wróblewskich w Wilnie|Bibliotece Wróblewskich]]. Był pierwszym redaktorem białoruskiego czasopisma "Szliach Moładzi", do którego pisał pod pseudonimem ''Marwicz''.
Podczas pierwszej sowieckiej okupacji Wilna, w 1939 roku był redaktorem białoruskich audycji wileńskiego radio oraz wykonywał obowiązki dyrektora Biblioteki Wróblewskich. Po przekazaniu Wilna Republice Litewskiej został dyrektorem białoruskiego Muzeum im. I. Łuckiewicza. Później był nauczycielem w [[Oszmiana|Oszmianie]].
