Ferruccio Parri: Różnice pomiędzy wersjami

W [[1927]] roku był wśród tych, którzy przewieźli [[Filippo Turati]]ego z [[Savona|Savony]] na [[Korsyka|Korsykę]], za co został skazany na 10 miesięcy więzienia w „procesie Savony” – pamiętnym w historii antyfaszyzmu również przez szlachetną i odważną samoobronę Parriego – a następnie zesłany do miejsca przymusowego pobytu, gdzie przebywał z przerwami do [[1933]] roku.

 

 

Aresztowany, a następnie uwolniony podczas wymiany więźniów, nie mógł osobiście uczestniczyć w wyzwoleniu, ale zaraz po nim został uznany, z racji swojego zrównoważonego stanowiska politycznego, za najbardziej reprezentatywnego przywódcę jedności włoskiego ruchu oporu. Dlatego w przeciwieństwie do [[Alcide De Gasperi|De Gasperiego]] i Nenniego mógł zostać w okresie maja i czerwca 1945 roku przewodniczącym Rady pierwszego rządu wyzwolonych Włoch, utworzonego przez partie KWN. Wysiłek podjęty z powagą i uporem w stawieniu czoła ogromnym problemom okresu powojennego, został przerwany ponownym pojawieniem się, przy aprobacie aliantów, sił dążących do utrzymania ciągłości z przeszłością. Obawy wyrażane przez klasy przemysłowe na temat projektu wymiany monetarnej, połączone z wrogością wobec KWN, uznawanego za organ demokracji rewolucyjnej, spowodowały, zwłaszcza z powodu sztywnego stanowiska zajętego przez Partię Liberalną, upadek Parriego, który [[24 listopada]] [[1945]] roku musiał ustąpić.