Ringatū: Różnice pomiędzy wersjami

Nazwa ''Ringatū'' oznacza w [[język maori|języku maori]] „wniesione ręce” i odnosi się do praktykowanego przez wiernych sposobu modlitwy, z rękami wniesionymi w górę ku niebu{{r|merriam}}{{r|szyjewski}}. Wyznawcy religii identyfikują się ze starożytnym [[Starożytny Izrael|Izraelem]], Te Kooti uznawany jest zaś za proroka i męczennika{{r|merriam}}. Podstawowe wydarzenia z historii kościoła odczytywane są jako paralele z historią biblijną: ucieczka Te Kootiego z Wysp Chatham to [[przejście przez Morze Czerwone]], wieloletnia walka partyzancka z władzą kolonialną to wędrówka do [[Ziemia Obiecana (Biblia)|Ziemi Obiecanej]], ostateczna legalizacja wspólnoty to przybycie do ziemikraju [[Kanaan]]{{r|szyjewski}}. Wyznawcy oczekują zapowiedzianego przez Te Kootiego nadejścia [[Pomazaniec|Mesjasza]], który ma przybyć ze wschodu{{r|szyjewski}}. Nabożeństwa w kościołach Ringatū odbywają się po zapadnięciu zmierzchu w [[sobota|soboty]], 12. dnia każdego miesiąca oraz w Dzień Dziękczynienia 1 stycznia i Dożynki 1 listopada. W ich trakcie wierni czytają fragmenty Biblii, modlą się i śpiewają{{r|merriam}}{{r|szyjewski}}. Wspólnota posiada własną hierarchię: każda gmina wybiera swojego kapłana zwanego ''[[tohunga]]'', odpowiedzialnego za odprawianie nabożeństw, udzielanie ślubów i pogrzebów. Na czele kościoła jako całości stoi kierownik zwany ''poutikanga'', ponadto działają znachorzy i służba porządkowa. Centralna kościoła mieści się w Wainui niedaleko [[Whakatane]], gdzie w pierwsze dni stycznia i czerwca obchodzone są specjalne święta{{r|szyjewski}}.