Wielki zespół mieszkaniowy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
ilustracja |
→Cechy charakterystyczne wzm: Doprecyzowanie - poprzednie informacje były nieobiektywne i niemiarodajne. |
||
Linia 12:
* W trakcie rozbudowy zwiększanie się liczby kondygnacji w blokach.
* Oddalenie od [[miejsce pracy|miejsc pracy]].
*
*
* Brak lub ograniczenie obiektów kulturalnych, tj. kin, teatrów, muzeów i galerii sztuki.
* Koncentracja handlu i gastronomii w kilku miejscach zespołu mieszkaniowego, co jest niedogodne dla mieszkańców, których [[Blok mieszkalny|bloki]] położone są w odległości kilkuset metrów od miejsca zaopatrzenia się w artykuły pierwszej potrzeby.
* Monotonia krajobrazu wynikająca z odmiennej percepcji przestrzeni przez projektującego osiedle [[planista (zawód)|planistę]] i zamieszkującego ją użytkownika.
* Przytłoczenie zieleni miejskiej przez wielkie bloki, co wytwarza poczucie pustej przestrzeni wewnątrz osiedli dla mieszkańców.
* Dużo terenów zielonych - parków, skwerów, zieleńców, przyblokowych ogródków, łąk, ogródków działkowych, placów zabaw, obiektów sportowo-rekreacyjnych.
* Brak więzi sąsiedzkich między mieszkańcami zamieszkującymi oddalone od siebie bloki.
* Duża w porównaniu ze śródmieściami i zabytkowymi częściami miast liczba miejsc postojowych (parkingów i garaży).
Cechy te były typowe dla zespołów mieszkaniowych w Polsce przede wszystkim w latach 70. i 80. XX wieku, gdy powstawały one praktycznie we wszystkich większych miastach. Obecnie wraz ze spadkiem rozwoju zespołów mieszkaniowych w [[Polska|Polsce]] zaobserwować można, że nastąpiła dekoncentracja handlu oraz udogodnienia w komunikacji miejskiej. Przyczyniło się do tego odejście od budowy wielkich bloków w kierunku budowy osiedli szeregowców, mniejszych domów przeznaczonych do zamieszkania przez kilka rodzin.
| |||