Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami

'''Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny''' – kościół w [[Warszawa|Warszawie]] na [[Plac Gabriela Narutowicza w Warszawie|placu Narutowicza]] przy ul. [[Ulica Grójecka w Warszawie|Grójeckiej]] 38. Został wybudowany według projektu [[Oskar Sosnowski|Oskara Sosnowskiego]] z 1908 roku.

 

== Historia ==

Potrzeba powstania kościoła dla rozwijającej się dzielnicy Ochota i związanych z nią przedmieść pojawiła się na przełomie XIX i XX w. W tym czasie mieszkańcy tych okolic uczęszczali do kościołów na Woli i Koszykach. Pozwolenie na budowę kościoła i zbiórkę funduszy uzyskano w 1904 r., a w następnym roku powołano komitet budowy kościoła. Był to komitet świecki, choć złożony w dużej mierze z księży, a przewodniczył mu bp [[Kazimierz Ruszkiewicz]]. W jego skład, jako jedyny architekt, wszedł też [[Józef Pius Dziekoński]]<ref name="zdok" />. Komitet związany był z Wystawą Mariańską (Maryjską) zorganizowaną na półwiecze ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu, przy okazji której podjęto decyzję o budowie kościoła-pomnika<ref name="par">{{cytuj stronę|url=http://swjakub.one.pl/?page_id=77|tytuł=Historia naszej parafii|opublikowany=Parafia św. Jakuba Apostoła w Warszawie |język=pl|data dostępu=2012-02-20}}</ref>. Oprócz dochodów z wystawy, komitet dysponował środkami z datków prywatnych (zwłaszcza Jana Grądzkiego – alternatywna pisownia Jan Grondzki lub Jan Grądzka – z Woli). Na miejsce kościoła planowano grunty blisko Śródmieścia, jednak mieszkańcy wymusili lokalizację przy [[ulica Grójecka w Warszawie|ulicy Grójeckiej]]<ref name="zdok">{{cytuj pismo|tytuł=Z dziejów Ochoty. Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP|autor=Jarosław Zieliński|czasopismo=Ochotnik| wydawca=Ośrodek Kultury Ochoty|wydanie=3|wolumin=7 |strony=4-5|issn=1734-5510|język=pl|data=marzec 2005|url=http://www.oko.com.pl/uploads/ochotnik/3/200910252222049efc06.pdf}}</ref>. W tamtym czasie rejon ten związany był z wsią [[Czyste (Warszawa)|Czyste]], a kościół stawiano na słabo zabudowanym terenie. Przez to stał się on centralnym obiektem dzielnicy, będącym punktem odniesienia dla nowo wytyczanych układów architektonicznych, łącznie z wytyczonym ostatecznie w 1923 r. placem Narutowicza<ref name="zdog">{{cytuj pismo|tytuł=Z dziejów Ochoty. Grójecka (cz. 2)|autor=Jarosław Zieliński|czasopismo=Ochotnik|wydawca=Ośrodek Kultury Ochoty|wydanie=10|wolumin=19|strony=2|issn=1734-5510|język=pl|data=październik 2006|url=http://www.oko.com.pl/uploads/ochotnik/45/20091123204418b356b8.pdf}}</ref>. W 1908 roku urządzono konkurs na projekt budowli, do którego zgłoszono 33 prace. W następnym roku do realizacji wybrano projekt Oskara Sosnowskiego<ref name="zdok" />.