Polskie Termopile: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Tyw leszek (dyskusja | edycje) m Poprawa stylistyzna zdania, nie było wiadomo kto dowodził. |
Zajączkowski nie był nazywany polskim leonidasem, był nim gen. Józef Sowiński |
||
Linia 5:
* '''[[Bitwa pod Hodowem]]''' (11 czerwca 1694) – bitwa pomiędzy wojskami polskimi a tatarskimi pod Hodowem w 1694 roku. Wygrana przez polską husarię mimo stosunku sił ok. 100:1 (ok. 40 000 Tatarów na 400 Polaków).
* '''[[Bitwa pod Węgrowem]]''' (3 lutego 1863) – bitwa stoczona w trakcie [[powstanie styczniowe|powstania styczniowego]], która stała się natchnieniem dla francuskiego poety [[August Barbier|Augusta Barbiera]] do napisania wiersza ''[[s:Atak pod Węgrowem (fragment)|Atak pod Węgrowem]]'', gdzie porównał on atak [[Polska|polskich]] [[kosynierzy|kosynierów]] na [[Rosja|rosyjskie]] armaty do heroicznych walk starożytnych [[Sparta]]n. Wkrótce określenie to obiegło europejską opinię publiczną przyczyniając się do wzbudzenia sympatii do walk Polaków. Porównania tego starcia do bitwy pod Termopilami znajdują się w wierszach ''[[s:Vanitas|Vanitas]]'' [[Cyprian Kamil Norwid|Cypriana Kamila Norwida]] i ''[[s:Bój pod Węgrowem|Bój pod Węgrowem]]'' [[Maria Konopnicka|Marii Konopnickiej]].
* '''[[Bitwa pod Zadwórzem]]''' (17 sierpnia 1920) – bitwa stoczona w trakcie [[Wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej]], gdzie batalion polskich wojsk, złożony z ochotników spośród [[Orlęta Lwowskie|lwowskiej młodzieży]], zagrodził drogę na [[Lwów]] oddziałom [[1 Armia Konna|1 Armii Konnej]] [[Siemion Budionny|Siemiona Budionnego]]. Z 330 polskich żołnierzy poległo 318, kilkunastu rannych dostało się do niewoli. Dowódca batalionu kpt. [[Bolesław Zajączkowski]]
* '''[[Bitwa pod Dytiatynem]]''' (16 września 1920) – bitwa stoczona w trakcie [[Wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej]].
* '''[[Obrona Wizny]]''' (w dniach 7–10 września 1939) – bitwa stoczona w trakcie [[Kampania wrześniowa|Kampanii wrześniowej]]. Przeciw 42 200 żołnierzom niemieckim walczyło 720 Polaków, pod dowództwem [[Władysław Raginis|Władysława Raginisa]]. Niemcy dysponowali 350 czołgami, 457 moździerzami, działami i granatnikami, mieli wsparcie powietrzne 600 samolotów Luftwaffe – na jednego Polaka przypadło więc w przybliżeniu sześćdziesięciu Niemców i niemal jeden samolot. Tylko kilkudziesięciu polskich żołnierzy dostało się w niewolę niemiecką. Reszta zginęła walcząc do końca, dowódca dopełnił złożonej wcześniej przysięgi, że żywy nie odda bronionych pozycji. Po wyczerpaniu amunicji i wydaniu rozkazu kapitulacji ostatnim ocalałym podwładnym, sam pozostał na stanowisku dowodzenia i popełnił samobójstwo rozrywając się granatem.
| |||